de laatste week!

Lieveallemaal, hierbij mijn allerlaatste blog van deze awesome tijd die ik hier beleefd heb!

Dag 36 – 18 oktober

Na een heerlijk (rustig) ontbijt met opnieuw french toast (wentelteefjes) konden we aan onze to do lijst beginnen. Allereerst moesten we natuurlijk alle baby’s voeren, waar we nu 2 extra leden bij hebben! De moeder van de tweeling lammetjes die gisteren zijn geboren heeft niet genoeg melk en negeert ze behoorlijk vaak. We moeten ze vanaf nu dus elke 2/3 uur de fles geven, waardoor de nachtdiensten vanaf nu ook weer beginnen.. Gelukkig is het niet zo’n gefriemel als bij de konijntjes en zijn ze echt ontzettend schattig:E Van alle dingen op onze lijst wilden we eerst beginnen met het verschonen van de kooien. Er stonden echter ook een hele hoop kooien die we niet meer gebruikten, dus besloten we het wat groter aan te pakken. Kort samengevat: We hebben alle kooien naar buiten gebracht en schoongemaakt, de opbergt plek die we ontdekten schoongemaakt en weer her ingericht, de hele nursery gedweild en gepoetst een nieuw verblijf voor Kasper de baby uil gemaakt en een nieuw rooster gemaakt voor het voeren van de baby’s. Het zag er erg schoon en opgeruimd uit, dus aan het eind was ik erg trots op mezelf & de groep ^^
Daarna moesten de lammetjes weer gevoerd worden en moesten we een manier bedenken om ze ’s avonds ook gemakkelijk te kunnen voeren. We besloten een kooi in een van onze cabines te zetten en ze daar in de nacht (warm) te houden. Met een warme deken over de kooi, een matras aan de zijkant en een warme kruik onder de handdoek hebben we ze ingestopt voor de nacht. Door deze hele verhuizing was het echter al 5 uur en konden we ons project als nog niet afmaken L We hebben onze spullen toen dus maar een beetje opgeruimd en zijn, met een lekker koud biertje, bij het zwembad gaan liggen:p
Ergens tussen 5 en 6 kwam Nicky ons bezoeken, samen met de nieuwe vrijwilligster. Haar naam is Laura, ze is 34, komt uit Engeland, manchester, en is een dierenarts. Nicky vertelde dat ze mijn nieuwe cabin genootje zou worden, waardoor ik me een beetje schuldig voelde omdat ik natuurlijk bij Terry en Simone zou gaan slapen. Maar aangezien mijn spullen er verder wel allemaal liggen, en het haar niet echt uitmaakte, is ze toch gewoon bij mij in cabin 2 gekomen. Tijdens het eten kwam ik erachter dat Nix en Terry hadden besloten om vanavond al een feestje te houden. Met onze drankjes zijn we van de eettafel naar het kampvuur verplaatst, waar we met muziek op de achtergrond heerlijk gezeten hebben. Ik besloot om 11 uur de lammetjes te gaan voeren, omdat ze hun flesjes nog niet hadden gehad, en dat was een goed excuus om daarna lekker te gaan slapen. Bovendien zijn ze echt zo ontzettend schattig dat ik het eigenlijk wel leuk vond:E

Dag 37 – 19 oktober

Gelukkig, de lammetjes hebben de nacht goed overleefd, dus eindelijk even geen triest nieuws! Het probleem is alleen dat de moeder niet stil blijft staan voor ze, waardoor ze de kans niet hebben om genoeg binnen te krijgen.. Laura kreeg vanochtend haar tour door chipangali dus het was nog steeds ons 4en. Na de baby’s heb ik de materialen die ik gekocht had gemarkeerd met verschillende kleuren verf coor de verschillende afdelingen. Ik moest nog een paar tools na de lunch, dus meteen na het eten ben ik dat gaan doen, zodat ik na baby’s om 1 uur echt even vrij was. Daarna heb ik inderdaad heerlijk bij het zwembad gelegen, beetje gelezen, gezwommen en sudoku’s gespeeld. Om 5 uur kwamen Nicole en Zoe aanlopen met een lammetje in hun armen. Het arme beetje had een buik als een opgezwollen ballon en net was zo hard als steen. Gelukkig is Laura dierenarts, dus zij heeft direct een gaatje geprikt in de buik om het gas te kunnen laten ontsnappen. Helaas heeft het niet geholpen, want alhoewel de hoeveelheid gas in de buik afnam, nam ook zijn hartslag af en al snel verliet zijn laatste adem zijn lichaam.. Ze hebben daarna meteen een autopsie gedaan en het bleek dat een deel van de darm geblokkeerd was, waardoor de melk niet verder kon en verzuurde. Dit produceerde zo veel gas dat de maag als een ballonnetje opgeblazen werd en de longen blokkeerde. We hadden hem dus ook niet meer kunnen redden, want het had de darm al erg beschadigd. Helaas dus alsnog triest nieuws L Terwijl de anderen bij de autopsie waren kijken, vond ik dat ik al wel genoeg dode dieren en ingewanden had gezien en ben samen met Terry bedden naar buitengaan slepen. We gaan vannacht namelijk buiten onder de sterrenhemel slapen!! Om 6 uur moesten alle baby’s weer gevoed worden. Ik ben dit keer naar de lammetjes gegaan met Laura. We hebben eerst geprobeerd om de moeder vast te houden en de lammetjes zo zelf te kunnen laten drinken, en dat ging behoorlijk goed! Na het eten zijn we met z’n allen naar de camp kitchen gegaan om wat te schrijven, muziek te luisteren en foto’s te bekijken ed. Ik zat net lekker in mijn verhaal, dus Simone en Terry zijn nogmaals gaan checken bij de lammetjes. Ze lagen rustig bij hun moeder, wat een erg goed teken is. We besloten om rond 10 uur nog eens te kijken en dan te besluiten of we ze mee naar binnen namen of niet. Hoe meer je ze weghaalt bij hun moeder en laat wennen aan de fles (wat veel makkelijker drinkt) des te lastiger is het om ze erna weer op hun eigen pootjes te krijgen. En dat willen we natuurlijk voorkomen.. Rond half 10 begon het echt goed donker te worden en besloten we dat het tijd was om de bedden verder klaar te maken en de sterren te gaan bekijken. Het was nog best lastig zo in het donker, maar met voldoende zaklampen lukte het wel. Toen we om 10 uur nog eens gingen kijken bij de lammetjes lag de tweeling er lekker warm bij, maar lag er een ander lammetje helemaal alleen in de hoek bij het hek..Laura voelde zijn buik en maakte zich zorgen omdat het erg hard aanvoelde, net als bij net lammetje dat vanmiddag is overleden.. We besloten Zoë, die in het huisje in het Diana Centre slaapt, wakker te maken en om hulp te vragen. Helaas hadden we niet de spullen die Laura nodig had om op dit moment iets te kunnen doen. We besloten hem bij het schaap achter te laten dat vandaag haar lam was verloren, in de hoop dat zij hem misschien zou adopteren en warm houden. Daarna zijn we weer terug naar ons camp gelopen en hebben we genoten van de prachtige sterren hemel. Er waren echt enorm veel sterren en ook een hoop vallende sterren. Dit was echt prachtig om te zien^^ Net toen we wilden gaan slapen hoorde Terry wat ritselende geluiden en bleek er een bush baby over het hek te lopen. Dit maakte de nacht buiten slapen helemaal af J Rond half 11 waren we allemaal erg moe, stopten ons nogmaals met veel dekens in. Het was ten slotte maar maximaal 12 graden, 20 graden koeler dan overdag! Dus met dichte capuchons en vol gesprayd met Deet tegen alle mogelijke insecten zijn we gaan slapen.

Dag 38 – 20 oktober

Wauw. Ik ben nog nooit met zo’n rust opgestaan als vanochtend. De sterrenhemel was vervangen door een steeds warmer wordende zon, die je heel langzaam wakker maakte. Bovendien was er een heerlijk briesje, waardoor je voelde dat je echt buiten sliep. Dit ga ik zeker nog een keer doen! Helaas werd het om kwart over 7 al zo warm dat we langzaam op moesten staan als we niet wilden smelten:p Om 8 uur zijn we bij de lammetjes gaan kijken en hebben we de andere baby’s gevoerd en daarna hebben we heerlijk rustig ontbeten. Rond 9 uur kwam Zoë naar ons toe met 2 melding. De eerste was dat het lammetje waar we ons gisteren zorgen om maakte het helaas niet gehaald had.. rond kwart over 6 hoorde Zoë nog een hard gemekker maar daarna werd het akelig stil. De tweede mededeling was dat we vandaag inderdaad met Nkulu gingen lopen in het gamepark! Om iets voor half 10 liepen we met zn 5en richting zijn verblijf, waar Zoë al bezig was met het sluiten van hekken die echt gesloten moesten blijven:p Ik kreeg een van de go pro’s op mijn hoofd en toen begon de wandeling! Het was echt geweldig. De honden kwamen met ons mee, zodat Nkulu daar mee kon spelen in plaats van met ons. Want hij is nu bijna een jaar en kent z’n eigen krachten nog niet echt:p
We hebben ruim een uur met hem rond het game park gelopen, waar we hilarische filmpjes hebben kunnen maken van hem en de honden. Wanneer hij een beetje oververhit raakte en in de schaduw ging liggen grepen we meteen onze kans om close up foto’s met en van hem te maken. Het was ondertussen al 11 uur geweest, en Ndumiso stond al te wachten om Terry, Simone en Laura naar de stad te brengen. We lieten Zoë en Ryan dus achter met de honden en gingen terug naar ons camp. Ik ging vandaag niet mee naar de stad, want ik had geen zin om weer mijn hele dag heen en weer te rijden in de auto. Bovendien was het enige dat ik nodig had nog wat drankjes, en die konden de andere dames mee nemen J Voor Lovisa gold hetzelfde, dus samen zijn we hier gebleven. We moesten eerst nog wat baby’s voeren, en konden daarna dan eindelijk lekker bij het zwembad liggen. Eigenlijk heb ik dus verder niks anders gedaan dan baby’s en zonnen, maar het was heerlijk om even niks anders te hoeven:A rond half 4 kwamen de andere dames pas terug, waardoor ik echt erg blij was dat ik niet mee was gegaan. Bovendien konden ze nu eindelijk weer helpen met de baby’s, en grasshoppers -.- die waren we helemaal vergeten door onze leuke wandeling vanochtend. Rond 5en waren we klaar met alles en was het tijd voor een lekkere douche. Daarna ben ik maar weer verder gaan schrijven in mijn dagboek. Elke dag gebeurd er zo veel, dat ik daar bijna al mijn vrije tijd in moet stoppen, dus laten we hopen dat het het waard is om het over 10 jaar nog eens terug te lezen:A Omdat de andere dames rond een uur of 5 terug waren gekomen van de Vic falls hoefde ik eindelijk om 6 uur geen baby’s te doen! Na het eten werd het erg frisjes en ben ik lekker op tijd in mijn bedek gaan liggen.

Dag 39 – 21 oktober

Nicole had gisteren aangegeven dat ze verder wilden gaan met hun research in Matopos, en dat de 6 mensen die als eerst zouden vertrekken mee mochten kamperen(ik en de nieuwe Zweedse dames)! Na erg lang wikken en wegen had ik echter eerst besloten dat ik niet mee wilde, omdat ze pas zaterdag terug zouden komen en ik dan geen vrije dag meer had voor foto’s enzo en ik niet tussen alleen maar Zweedse mensen wilde zitten. Toen ik dat vanochtend aan Nicole ging vertellen, bleek het dat alle nieuwe Zweedse dames ook niet wilden, vanwege diverse redenen. Wij hadden voorrang omdat we als eerste zouden vertrekken, maar nu ze niet wilden konden Simone, Gracie, Terry, Lovisa en Laura mee, en besloot ik toch mee te gaan (want dit was een super gezellige groep zo!)
Nadat we wat meer informatie hadden gekregen over wat er precies zou gebeuren zijn we aan het werk gegaan. Mijn nieuwe groepsleden waren Gracie en Ulla, wat erg gezellig was, maar de dag zelf was niet zo heel bijzonder. We moesten 3 grote vijvers schoonmaken, waar ze bij 1 helaas vorige week alle kleine kikkervisjes in gestopt hadden.. Bovendien ging Gracie na tea time naar een school, dus bleven Ulla en ik maar met zn 2en over.. Om 4uur waren we pas klaar, maar gelukkig vertelde David toen dat er verder niks meer gedaan hoefde te worden en waren we klaar voor vandaag! Omdat we morgen al vroeg de landrover in moesten pakken met spullen voor Matopos, zijn we allemaal een beetje op tijd naar onze cabins gegaan om onze tas te pakken en op tijd te gaan slapen.

Dag 40 t/m 42: Matopos!

Jeej vandaag begon ons kamperen tripje naar Matopos! Omdat we echt ontzettend veel gedaan hebben, maar dat te lang is om allemaal op te schrijven zal ik alleen een paar highlights noemen:p

De eerste dag hebben we eerst rustig de tent opgezet bij de boerderij waar we verbleven. Het was echt een prachtige plek en veel luxer kamperen dan ik gewend ben haha. Na een lekkere lunch zijn we met het echte werk begonnen en hebben we de camera traps opgehangen en vlees in de vallen gehangen. Omdat de camera’s van alles wat beweegt in 180° een foto maakt, zijn we vooral veel bezig geweest met het kortwieken van gras (waar we allemaal enorme blaren van kregen..)
Bij 1 van de vallen werden we verrast, omdat er een dier in zat! Helaas geen hyena of luipaard, maar een bush pig. Klinkt niet heel bijzonder, maar het zijn behoorlijk grote beesten en normaal zijn ze alleen actief (en dus zichtbaar) in de nacht. Om hem vrij te laten zijn we allemaal een berg op geklommen om te schuilen, terwijl Nicole op de val klom om hem van bovenaf te openen. Tegen een uur of 6 zijn we terug gereden naar de boerderij waar we een heerlijk braai hadden, met echte zuid Afrikaanse ‘boerewors’ J Daarna hebben we genoten van een prachtige sterrenhemel en het geluid van de jakhalzen (en koeien) in de omgeving. We waren allemaal behoorlijk moe van de dag, omdat het enorm warm was en best hard werken, en moeten bovendien morgen om 5 uur op (!) dus we zijn rond 9 uur lekker onze tent in gekropen.

De tweede dag was enorm spectaculair en indrukwekkend. Tijdens het ontbijt kwam een van de medewerkers van de boerderij naar ons toe dat er brand was uitgebroken, net buiten het land dat bij de boerderij hoort. Omdat deze branden enorm snel kunnen escaleren zijn we een kijkje gaan nemen om te zien hoe erg het was. Ik heb echt nog nooit zo iets verwoestends gezien. Hele stukken land waren zwart, je hoorde de vlammen al van ver knetteren en je kon de hitte van de vlammen voelen. Toen we een stukje verder naar de hoofdweg reden zagen we dat het gebied dat in brand stond echt enorm groot was, en met een razend tempo uit breidde. We hebben dan ook meteen de anderen gewaarschuwd en zijn zelf mee gaan helpen met het doven van het vuur. We volgden de tractor met de watertank en met grote takken met bladeren sloegen we in op de vlammen. We zijn in totaal 4 uur bezig geweest op verschillende plekken, om te zorgen dat het vuur niet dichter bij de boerderij zou komen. De mensen die op buur land woonden hebben ook allemaal geholpen, omdat ze niet willen dat het vuur hun kant op komt en ze hier geen helikopter hebben die even te hulp schiet. Pas rond een uur of 3 was het grootste deel onder controle. Helaas waren er op andere plekken nog steeds grote branden, omdat de vlammen te groot en gevaarlijk waren om te kunnen doven..

Het voordeel was dat één van de buren de 5 sterren lodge ‘Amalinda’ bezit, en omdat wij zo goed geholpen hadden mochten we een frisse duik komen nemen in hun zwembad. We hebben snel onze bikini gehaald en hebben een uurtje heerlijk kunnen genieten bij het zwembad. Ik had wel een erg dubbel gevoel, omdat er net kilometers aan land is platgebrand en we nu een soort vakantie hadden, maar aan de andere kant hadden we het wel allemaal meer dan verdiend. Na de frisse duik zijn we richting een heuvel gereden, om de prachtige sunset te zien.
Opnieuw hadden we een heerlijke braai met kip, salade, watermeloen en een biertje om bij te komen van deze heftige dag.

De volgende ochtend waren de ernstigste branden gelukkig gedoofd en konden we ons onderzoek vervolgen. Net als gisteren werden we nog voor onze eigen wekker wakker gemaakt door het irritante metalen buis-alarm, dat ze gebruiken om alle medewerkers op de boerderij wakker te maken.. Hierdoor waren we vandaag wel echt al vroeg op pad. We zijn eerst een berg op geklommen om te kijken of we een van de signalen van de hyena’s op konden vangen. Helaas vonden we er maar 1, maar deze was wel dicht bij! We zijn weer rond het landgoed gereden om de SD kaarten van de camera’s te verwisselen en de vallen te checken, en tegelijkertijd de hyena proberen te traceren. Rond 12 uur besloten we de auto te parkeren bij de boerderij en te voet te gaan zoeken. Het ä echt ontzettend warm, en ook nog eens op het midden van de dag, dus we waren al snel helemaal oververhit. Gelukkig kwamen we onderweg langs de dam, waar we een frisse duik konden nemen voor we weer verder gingen. Uiteindelijk zijn we het signaal tot hoog op een berg gevolgd, waar we tussen de rotsen verschillende grotjes zagen. Bovendien lag er een hoop hyena poep en zagen we voet en urine sporen. We hebben de hyena niet kunnen vinden, maar dit moest wel zijn slaapplaats zijn. Volgende week, wanneer ze opnieuw terug gaan naar Matopos, gaan ze camera traps op hangen om te kijken of ze wat kunnen zien op de foto’s. Rond 3 uur kwamen we terug bij de boerderij. De lucht werd ondertussen steeds benauwde en donkerder, dus we hebben het zekere voor het onzekere genomen en zijn nu al de tenten gaan afbreken. Daarna zijn we verder gegaan met het verwisselen van SD kaarten en hebben we nog 2 nieuwe vallen opgezet. Rond 6 uur reden we uiteindelijk in de volgepakte landrover terug naar chipangali, waar we na een snelle maaltijd allemaal ons bed zijn ingedoken. Deze paar dagen, met alle indrukken, het klimmen en slashen heeft een hoop energie gevraagd..

Dag 43 + 44 – 25/26 oktober

Nooo, mijn laatste dagen hier zijn nu echt aangebroken. Omdat ik zondag vertrek had ik de zaterdag vrij, om foto’s te maken en mijn tas in te pakken ed. Ik ben ’s ochtends nog wel gewoon met alle anderen opgestaan, maar heb daarna mijn was gedaan en een hoop foto’s gemaakt. Alhoewel het eerst erg mooi weer was, trokken er rond 3 uur enorm grijze wolken over en begon het keihard te stortregenen en te onweren. Gelukkig had ik de foto’s in de ochtend gedaan en moest ik nu alleen mijn tas nog inpakken. Dat kon ik nu dus mooi doen, terwijl de anderen allemaal scholen in de keuken bij ons camp. De dag ging echt ontzettend snel voorbij, en voor ik het wist was het al weer etenstijd. Vanavond zouden we weer een feestje hebben, dat ditmaal groter was omdat niet alleen ik vertrek, maar maandag ook alle Zweedse dames en die donderdag Terry. Het was dus een afscheidsfeest voor 7 mensen! De avond begon met gekke selfies rond het kampvuur, waarna we ons verplaatsten naar ons ‘partyhuis’ waar we dit keer tot laat gefeest hebben (ja echt laat, het was namelijk bijna 2 uur!:p)

De volgende morgen was het dan echt tijd om te gaan. Ik heb nog even geholpen met het voeren van de lammetjes en de laatste foto’s uitgewisseld, maar moest daarna gedag gaan zeggen tegen iedereen.. Ik vind het echt enorm jammer om te gaan, maar ik heb het hier met de matopos trip en het afscheidsfeestje wel goed afgesloten. Bovendien heb ik zo veel leuke mensen ontmoet en gave dingen gedaan dat ik met een 100% voldaan gevoel afscheid kan nemen! En het scheelt erom dat ik niet meteen naar huis ga, maar eerst nog heerlijk ruim 2 weken vakantie heb J
Na het afscheid hebben Steve en Talana me nar het vliegveld gebracht, waar ze tot het allerlaatste moment hebben gewacht om te zorgen dat ik goed door alle douane heen kwam. Alles ging gelukkig goed, en op dit moment zit ik in het vliegtuig deze laatste woorden te typen.

Goodbye Chipangali, goodbye Zimbabwe & Hallo new adventure @ South Africa!!

Ik ga tijdens mijn vakantie geen blog meer bijhouden, omdat het toch wel echt enorm veel tijd kost. Maar ik hoop dat jullie van mijn blogs en foto’s genoten hebben! En nogmaals sorry dat ze toch allemaal zolang zijn geworden (A)

Liefs vanuit Afrikaaa <3

dag 30 - 35

Dag 30 – 12 oktober

Jeeej, vandaag maar weer een half dagje! En we hebben dienst bij het Diana Centre, wat vaak een iets rustigere dag is dan bij de andere ‘afdelingen’. De donder en bliksem van gister avond is niet meer opgehouden, dus vandaag werkten we weer met onze fleece truien aan. Simone moest Alan voeren, dus ik begon samen met Malin met het wegbrengen van oude branches en het inspuiten van de schapen met anti vlooien spul.
In het verblijf van de konijnen zagen we opeens 3 kleine pas geboren baby konijntjes in een hoopje konijnenvacht, maar zonder moeder.. We besloten ze naar de nursery te brengen en op zoek te gaan naar mama konijn. Toen we dachten de moeder gevonden te hebben, moesten we van Nicole aan Ashton om hulp vragen. Hij bekeek het konijn snel, en vertelde dat dat niet de moeder was, maar een ander hoog zwanger konijn. We hebben haar en de baby’s dus eerst in 2 kooien in de nursery gezet en zijn daarna nogmaals op zoek gegaan naar de echte moeder. Na ongeveer 10 minuten hadden we de moeder gevonden. Hopelijk ging ze er nu wel voor zorgen, want ze waren namelijk zo klein dat ze geen kans zouden maken als wij ze zouden moeten voeden.

Na lunch en weer baby’s lag ik rond 2 uur dan eindelijk in mijn bikini bij het zwembad waar we de rest van de middag lekker hebben gehangen:p Vanavond is het weer party time, dus vanaf 3 uur waren ook de biertjes en cider van de partij^^ Na het eten zijn we met de hele groep bij het kampvuur gaan zitten, met een muziekje op de achtergrond. Zelfs Zoë was erbij, dus het was gezellig druk. Toen het vuur uit was zijn we verplaatst naar het ‘lounge’ huisje, waar de muziek harder kon en er gedanst kon worden.

Dag 31 – 13 oktober

Finally, vandaag geen baby’s en dus een echte dag vrij! (voor het eerst sinds ik hier ben). Ik hoopte dat ik een beetje uit kon slapen, maar helaas was het opnieuw een warme dag, waardoor ik om 8 uur al wakker en (te warm) in bed lag. Dan maar ontbijten. We hadden net als altijd op maandag ontbijt in onze eigen keuken, omdat de medewerkers hier vrij zijn op maandag. Helaas kreeg ik slecht nieuws te horen, want Alan, ons lieve baby aapje is vanochtend overleden.. Niemand weet hoe of waarom, want hij had nog goed gegeten in de nacht. Maar in de ochtend lag hij dood naast zn teddy beertje L Iedereen was er treurig om. Hij was natuurlijk ook echt nog heel klein, maar hij at wel goed. Maar dit soort dingen gebeuren helaas vaak met hele jonge baby’s, zeker zonder moeder..
Omdat het al weer zo warm was ben ik voordat we naar het stadje gingen nog even lekker bij het zwembad gaan liggen. Het was nu precies lekker genoeg, zonder zwetend weg te drijven of te verbranden :p
Vandaag verlaten Denise en Lovisa ons, dus om half 11 gingen we met z’n allen naar het huis om gedag te zeggen. Naja ik moest vandaag mijn visa verlengen, samen met de andere Lovisa en Simone, dus wij gingen mee in de auto. Aangekomen bij het immigratie kantoor zeiden ook wij gedag tegen de meiden en liepen naar binnen. Het was een klein kantoortje met 5 loketjes, maar met maar 2 mensen. Typisch Afrika haha. Na het hele visa gebeuren zijn we wat boodschapjes gaan doen bij de TM, waar ook de andere meiden waren. Daarna zijn we terug gereden naar chipangali en konden we genieten van onze vrije middag. En dat heb ik ook zeker gedaan: met m’n sudoku boekje bij het zwembad, met chille lounge muziek op en om het half uur een frisse duik in het zwembadje. Ik lag zelfs zo lekker dat ik helemaal niet door had dat de meeste mensen al weer weg waren voor baby’s ed. Om 5 uur heb ik dus maar een lekkere douche genomen en ben daarna kaartspelletjes gaan spelen met Terry, Gracie en Tessa. We hadden vanavond weer avondeten bij het huis en voor het eerst kon ik gewoon m’n jurkje aan houden met een dun vestje, want het was nog steeds zo’n 25 graden. Het is grappig om te merken dat het telkens na een regenbui met/zonder onweer de volgende dag een enorm hete dag is. Beetje het omgekeerde van bij ons dus, want in Nederland heb je juist onweer na een hele hete dag, waarna het de volgende dag/dagen juist weer koud is..
Na het eten ben ik verder gaan schrijven in mijn dagboekje en ben toen gaan slapen. Ik weet in ieder geval al wel dat het morgen een stinkende warme dag gaat zijn. De 7 nieuwelingen zijn namelijk naar matopos, en ik moet samen met Simone, Lovisa en Terry helpen met het leeghalen en uitsorteren van de vriezer bij de slap. De weersvoorspelling is dat het ongeveer 35-37 graden gaat worden, dus dat in combinatie met erg oud vlees dat nu ontdooit moet worden zal zeker geen pretje zijn…
Bovendien gaat Tessa ons morgen verlaten, dus dan heb ik geen roomie meer :( Maar nu is het echt bedtijd. Morgen weer verder ;)

Dag 32 – 14 oktober

Vandaag moesten we inderdaad helpen met de vriezer, maar dat niet alleen.. Er lag al zo’n 2 dagen een koe te verrotten, waar ondertussen zo veel maden in zaten dat ze uit allerlei gaten kwamen gekropen. De stank was echt verschrikkelijk. We begonnen de ochtend met het schoonmaken van het ‘kippenslachthuisje’. Tot onze verschrikking kropen hier echter ook zo veel maden rond dat je de kip niet meer kon zien. We moesten de kippen in de tractor aanhanger gooien en vervolgens proberen zo veel mogelijk maden op een hoop te vegen, zodat ook die naar de dump konden. Na tea time zouden we het geheel dan schoonmaken met de hogedruk spuit. Maar tot die tijd kregen we een ander klusje. Niks wordt hier namelijk verspild, want kippen zijn dol op maden (wat erg hilarisch is aangezien maden op hun beurt de kippen eten:p). We moesten dus met een schep zo veel mogelijk maden uit de koe opvangen, zodat we die aan de kippen konden voeren. Simone heeft echt een hekel aan maden en ook Gracie was er niet erg blij mee, dus ik heb een schep gepakt, hield hem onder de kont van de koe (waar zijn gat ondertussen echt een gigantisch gat was geworden) en Terry klopte zacht op zijn kont zodat alle maden er uit vielen. Oh men wat was dat ranzig zeg!! Ik heb echt helemaal niks met kleine krioelende beestjes.. Gelukkig waren er zo veel maden dat de emmer al snel vol zat, dus dat scheelde. We hoopten stiekem dat we alles voor de lunch wel af zouden hebben, zodat we in de middag lekker even vrij waren. Toen we echter terug kwamen na tea time zagen we die kans al ver aan ons voorbij gaan. Niet alleen moest de vriezer leeg, we moesten ook al het goede van het slechte vlees scheiden. Vervolgens moesten we het slechte vlees op de tractor gooien en naar de dump brengen en het goede vlees schoonspuiten met de hogedrukspuit. En ook moest de hele plaats schoongemaakt worden, omdat er in de middag 2 dode paarden geleverd zouden worden! Onze middag bestond dus uit het ruiken van vlees, het tillen van grote hopen vies vlees, een stinkende dump waar je alles nog eens aan moest raken om het er in te gooien en het opnieuw volstoppen van de vriezer. Dirty jobs is hierbij vergeleken echt helemaal niks. Ik zat continu onder het bloed, mijn voeten hebben wel een miljoen maden geplet en alles stonk naar rottend vlees. De dag ging bovendien ook echt heel erg traag. We bleven hopen dat we eerder weg mochten, zeker omdat we ook door gewerkt hadden tijdens onze animal time, maar telkens kwam Zoë met andere klusjes. Gracie en ik zaten er echt helemaal doorheen. Ik heb wel 6 koeien/ezel/paarden hoofden getild, zo’n 12 benen en een hoop vlees waarvan je de oorsprong niet eens meer kon herkennen:s. Wat ik echter niet kon was het in stukken snijden van de paarden die net binnen waren gekomen. Simone was wel wat gewend dus die hielp Lala daarbij, maar zelfs zij had het op een gegeven moment echt gehad. Ik herinner me nog goed dat Zoe gisteren zei dat het vies werk was, maar uiteindelijk wel leuk werd om te doen. Nou nee, het begon als een zware stinkende kut klus en dat bleef het ook. We waren dan ook allemaal erg blij toen we om 5 uur weg mochten en zijn meteen onder de douche gestapt. Zeker na die frisse douche besefte ik hoe erg ik wel niet gestoken moest hebben, want toen ik mijn kleren op de was stapel wilde leggen begon ik al te kokhalzen. En net wanneer ik dacht dat het niet meer erger kon vandaag aten we ook nog eens kip met rijst!!! Ik verloor onmiddellijk mijn appetite want het leek te veel op het vlees met de maden van vanmiddag, bah:s Ik heb na het eten dus nog maar een bakje yoghurt gegeten:p
Rond een uur of half 8 was iedereen al echt gesloopt. Dus zelfs nog voor de rest van de groep terug was van hun dagje Matopos, had ik me lekker teruggetrokken in mijn cabin, om over deze verschrikkelijke dag te schrijven, zodat ik het morgen niet nog eens hoefde te beleven:p Maar rond een uur of 9 was ik echt op. Ik heb mijn tanden gepoetst, de verschrikkelijke rat die al een tijdje onder mijn bed kabbelende geluidjes zat te maken weggejaagd en toen lang uitgestrekt in bed gaan liggen om te slapen. Ik denk op recht dat niks ander de dag van vandaag kan tippen. En zelfs mijn vuilniszakken zal ik voortaan naar bloemetjes vinden ruiken:p

Dag 33 – 15 oktober

Yes, vandaag is een goeie dag! Ik had samen met mijn nieuwe groepsgenoten Eva en Gracie dienst bij de primaten wat 1 betekende dat ik in ieder geval 3 dagen ‘carnivoor vrij’ was en 2: Nicole gaf ons een andere taak. We moesten nieuwe grasshopper netten maken! We begonnen met het omhakken van wat bamboe takken om stelen/handvatten van te maken en zijn daarna de netten gaan maken van oude klamboes. Het fijne was, dat we dit gewoon konden doen aan de grote tafel bij het huis, dus in de schaduw en met een muziekje aan :) Na tea time riep Zoë ons bijeen omdat ze de krokodillen ging voeren. De krokodillen hier eten ongeveer 1 keer in de 2-4 weken, en dan eten ze erg spectaculair, dus het was hopen dat ze hongerig waren! Ze waren helaas niet zo hongerig dat ze echt tegen het hek op sprongen, maar het was nog steeds wel erg spectaculair om te zien!
Ik had toen iedereen weg liep bij de krokodillen aan Zoë gevraagd of ik vandaag bij Nkulu (de jonge leeuw) naar binnen mocht, omdat ik nog steeds geen foto’s heb kunnen maken met hem. Dit kon, en met animal time ben ik dan ook met Gracie een bezoekje aan onze schattige leeuw gaan brengen. Het was erg leuk, want hij was in een extreme knuffel mood, dus je kon leuk met hem spelen. Het enige nadeel is dat hij soms vergeet dat hij al behoorlijk groot begint te worden en zijn eigen krachten nog niet kent. Hij loopt je nu letterlijk af en toe om ver wanneer hij tegen je benen aan leunt om kopjes te geven:p We zijn ongeveer 20 minuten bij hem geweest en hebben hele leuke foto’s kunnen maken. Halverwege zijn we zelfs maar gewoon gestopt met foto’s maken, om extra te kunnen genieten van het feit dat we echt aan het knuffelen waren met een leeuw ^^
Nadat we genoeg gezien hadden liepen we met Zoë terug, toen ze voorstelde om ook meteen de ‘introductie’ bij Prince te doen. Prince is een serval (soort grote kat met luipaard print) die opgegroeid is in gevangenschap en daarna aan chipangali is gegeven. Hij vind het echt heerlijk om geaaid te worden, maar er is wel een soort introductie nodig om te weten wat je wel en beter niet kunt doen. Het is echt geweldig hoe elegant deze dieren bewegen en tegelijkertijd zo veel sterker zijn dan katten. Na animal time was het tijd om te lunchen. Het was ondertussen al weer erg warm (zo’n 35 graden), dus na het eten heb ik een snelle duik genomen in het zwembad.

Toen de lunchpauze voorbij was zijn we weer terug gegaan naar het huis om onze netten af te maken. We zijn tot een uur of 4 bezig geweest, maar de netten zagen er nu echt heel mooi en professioneel uit! Daarna hielden we het voor gezien voor vandaag, en zijn we lekker bij het kamp gaan zitten om wat te drinken. Omdat ik na mijn duik in het zwembad al snel gedoucht had, en niks heb hoeven doen met veel inspanning, hoefde ik niet meer te douchen en kon ik eindelijk de volgende lading foto’s op mijn tablet zetten J Tijdens baby time heb ik ook even bij de konijnen gecheckt of ze nog voldoende van alles hadden, en zag toen dat de baby’s bij mama konijn aan het drinken waren! Dat was echt heel fijn om te zien, want blijkbaar had ze toch de zorg op zich genomen en maakten de baby’s dus nog een kans :)

Na het eten hebben we in de camp kitchen nog wat nagekletst, waarna ik heerlijk in mijn bedje was gaan liggen om mijn (vorige) blog te posten en over vandaag te schrijven. Ook heb ik eindelijk de namen van de medewerkers in hun handschoenen geschreven, zodat ik die morgen uit kan delen!

Dag 34 – 16 oktober

Onweer en regen, dat is nog eens anders wakker worden dan de afgelopen dagen.. Vandaag heb ik in de ochtend het verblijf van de schapen aangehaakt en schoongemaakt. Het was eigenlijk helemaal niet erg om te doen, want er waren gisteren 2 lammetjes geboren dus we hadden een leuk aanzicht^^ Helaas ondergingen we een ware invasie van vlooien. Ze zaten echt overal, zelfs in m’n bh:s Ook heb ik vanochtend de eerste handschoenen uitgedeeld, aan Richard, Butho, Japhet en Mekay. Het was erg leuk om te zien hoe blij ze er mee waren. In de middag mochten Gracie en ik mee naar een school. Om half 11 vertrokken we naar de primary school (met een te ingewikkelde naam), waar we kwart voor 12 aan kwamen. Dit keer kwam de dikke meneer van de national parks niet mee waardoor we dit keer op tijd waren en we ook tijd hadden voor de aller kleinste kinderen van 4-7 jaar oud. Ze waren echt zo ontzettend schattig!! Bovendien had Gracie thuis in Engeland wat spulletjes voor de kinderen gekocht, zoals stickers, gekleurd papier, pennen, stiften, potloden en lollies om uit te delen. Aan het eind van het praatje liepen we mee naar hun klaslokaal, dat echt super schattig gedecoreerd was met inderdaad oude wc papier rollen, papieren knutselwerken en tekeningen en hele lieve knuffels. De kinderen zaten op de grond en ieder kind kreeg een potlood, stift en lollie. Ze waren enorm dankbaar (en sommige een beetje hebberig:p) en ik heb een heel leuk filmpje en een hoop foto’s kunnen maken. Na de lagere klassen waren de hogere grades aan de beurt en opnieuw deelden we achteraf wat extra spullen uit die Gracie had gekocht. Rond een uur of 2 reden we weer terug richting chipangali. Toen we terug kwamen moesten we helaas nog grashoppers vangen (maar met de nieuwe netten=D) omdat het vanochtend regende..-.- en natuurlijk begon het precies toen we wilden gaan opnieuw zacht te regenen.. Om half 5 waren we klaar met vangen en voeren en zijn we op z’n Afrikaans naar het Diana Centre gelopen. Butho vertelde dat er niks meer te doen was, dus besloten we niet verder te vragen en lekker te gaan douchen!:)

Als avond eten hadden we heerlijke beef, kip, aardappeltjes en creamed spinazie en om net nog beter te maken: chocoladetaart als toetje ???? Daarna ben ik met Terry lekker bij het kampvuur gaan zitten. Je kunt wel merken dat er sinds er zoveel Zweedse mensen zijn een beetje 2 groepen zijn ontstaan.. de 7 overgebleven Zweedse dames en Terry, Simone, Gracie en ik. Mijn plan was om vanavond rustig een filmpje te gaan kijken, maar uiteindelijk heb ik nog tot kwart over 10 bij het kampvuur gezeten en heb ik uiteindelijk bij Terry, Simone en Gracie in de cabin geslapen!^^ Het was echt vet gezellig, en vanaf nu zal ik dan ook daar blijven slapen, veel beter dan alleen J

Dag 35 – 17 oktober

Wauw dat is even anders opstaan dan gisteren. Ik kon nu goede morgen zeggen tegen 3 mensen, wat al een heel stuk vrolijker was dan opstaan in je uppie. Bovendien was het weer heerlijk zonnig, maar nog wel met een fris windje, dus dat belooft in ieder geval een betere dag te worden dan gisteren. Tijdens het ontbijt vertelde Simone aan Talana dat ze mij geadopteerd hadden in hun cabin. Dit was geen probleem, want er zijn een paar afmeldingen van mensen die niet meer durven te komen vanwege ebola. Makes no sense, want er is hier nog niet 1 geval geweest van ebola, maar oké:p Omdat Gracie en Eva er nog steeds niet waren ben ik maar vast begonnen met het uithalen van de oude takken bij de antilopen. De takken zonder blaadjes moeten naar de grote brandstapel, maar takken met verdroogde blaadjes gaan naar de geiten. Dit was dus een goeie kans om even bij de 3 pas geboren lammetjes te kijken^^

Na tea time hadden de 7 mensen die naar de vic falls gingen tijd om hun tas te pakken ed, dus toen was ik alleen over in m’n groepje. Tot aan animal time heb ik fruit en groente verzameld (il er was zo veel verrot:s) en heb het daarna in stukjes gechopt. Gister avond had ik het er over met Terry dat we nog een keer foto’s wilden maken bij Nkulu, en Ryan bood aan ons te begeleiden. We hebben Ryan dus opgehaald in het huis (en hem gestoord tijdens het gamen:p) en hebben daarna bijna het hele uur bij Nkulu gezeten. Hij was opnieuw echt enorm speels, zeker met Ryan, wat erg grappige momenten opleverde. Ryans ballen zijn wel 3 keer geplet, Nkulu is vrijwel over Terry heen gelopen en ik was op het eind bijna mijn paardenstaart kwijt, doordat Nkulu er naar hapte en niet los wilde laten:p Gelukkig hebben we ook wat hele leuke foto’s kunnen maken:A

Na de lunch vertrokken de 7 newbies naar de victoria falls en waren alleen Terry, Simone, Lovisa en ik nog over. Terry is verder gegaan met waar ze mee bezig was bij de primaten, terwijl Simone, Lovisa en ik Nix moesten helpen. Ashton had namelijk een hele lading met oud vlees (darmen ed) en weet ik hoeveel dozen met over datum leverworsten of zoiets meegekregen van de supermarkt. Dit is echter vlees wat ze niet kunnen voeren, maar sommige medewerkers of mensen van buitenaf proberen vaak zo veel mogelijk mee te nemen om vervolgens te verkopen. Niet alleen is dit gewoon stelen, maar wanneer mensen het eten kunnen ze ook nog eens erg ziek worden.. Wanneer dit gebeurd is er een kans dat ze chipangali verantwoordelijk houden, en dat moet natuurlijk niet gebeuren. Wij moesten dus met zn 3en de wacht houden, tot Nix (Nicole) terug kwam met een tractor om al het vlees naar de dump te brengen waar het meteen allemaal verbrand moest worden. We hebben dus eerst zoals gewoonlijk een behoorlijke tijd gewacht. Daarna hebben we al het vlees op de tractor geladen en hebben het naar de dump gebracht. Het was erg grappig, want we moesten een groot vuur zien te krijgen, maar er was alleen maar rook. Simone zei dat ze daar wel een vuur van kon maken, want waar rook is is vuur, maar Lala en Foreman geloofde dit niet, dus Foreman ging een aansteker halen. Na nog geen 5 minuten had Simone inderdaad al een groot vuur weten te maken. Foreman kwam na dik 10 minuten niets vermoedend aanlopen met een kleine aansteker, terwijl het vuur ondertussen al wel een meter of anderhalf hoog was. Hij stond daar echt als teleurgesteld kindje met die aansteker in zijn hand. Tja, wat moet ik daar nu mee:p

Nadat we even bij het vuur waren blijven staan om te kijken of alles zou verbranden, zijn we terug gelopen naar de dump. Hier stond helaas een nieuwe lading kippen klaar, die we uit moesten laden, wegen en in de vriezer moesten stoppen. Ook dit heeft een leuke fotoshoot opgeleverd, want Lala zat steeds vast in de vriezer, terwijl Foreman weer lazy voor zich uit stond te staren en Simone en ik ondertussen met de 50 kilo zware zakken aan de haal moesten. Om 4 uur waren we klaar en was het weer baby time. Om stiekem een beetje tijd te rekken zijn we wat langer bij Kasper en de konijntjes gebleven, waardoor het al half 5 was. We besloten dat het genoeg was voor vandaag, en zijn lekker gaan douchen:p Ik heb meteen ook maar weer een handwasje gedaan en de tijd vloog echt want toen was het al weer tijd voor diner. Omdat we maar met z’n 4en zijn aten we bij het huis. We hadden heerlijke zelfgemaakte frietjes en kip en sla. Terry kwam met bet idee om voor de aankomende dagen een lijstje te maken met dingen die we graag wilden doen deze dagen. De klusjes waren leuk om te doen, en het betekend dat we geen dienst hebben bij carnivoren en veel bij de slap hoeven te zijn:p Met volle buikjes zijn we in de kamp kitchen gaan zitten, waar we allemaal in ons dagboekje hebben geschreven met een muziekje op de achtergrond. Ook al was het erg stil, het had toch iets heel knus en gezelligs:A Ik was alleen wel echt kapot omdat we gisteren laat in bed lagen, dus heb ik besloten maar lekker in mijn eigen bedje te liggen en mijn logeerpartijtje vanaf morgen weer te vervolgen:)

Day 25 – 30: camera traps, radio tracking, hyena and shopping

Dag 25 – 7 oktober:
Oeh vandaag krijgen we nieuwe groepen! Ik had bij het ontbijt nog grappen zitten maken met Simone over ons teamwork met grasshoppers vangen, maar ook dat ze soms zo gemeen was:p Ze zei dat ik deze week in ieder geval van haar af zou zijn, maar dat bleek niet zo te zijn want Nicole had ons weer bij elkaar geplaatst samen met Malin, een nieuw meisje.

In de ochtend kwam Nicole naar ons toe dat we na de baby’s mee moesten helpen met het vullen van het waterreservoir in het gamepark. We hebben gewacht, want de tractor wilde niet starten, en gewacht want de waterpomp was kapot, en zelfs nadat het vertrek uitgesteld was tot na tea time hebben we moeten wachten tot de tank vol was..:p Toen we eindelijk met de tractor vertrokken was het wel een erg leuke rit. Ik was nog nooit in het gamepark geweest, en het was erg leuk en mooi om te zien :)

Vlak voor lunch reden we nog een tweede keer richting het gamepark, tot Tessa hard mijn naam schreeuwde. We gingen met alle ‘oude volunteers’ naar Matopos om de camera traps op te halen dus we moesten we snel onze spullen pakken en lunchen. Om kwart over 12 zaten we met z’n 7en in de landrover, klaar voor vertrek. Eigenlijk gingen we niet echt naar Matopos, maar naar een ander natuurgebied vlak ernaast. Chipangali doet hier onderzoek naar al het wild wat er leeft, met de nadruk op luipaarden en de (bruine) hyena. Ze willen graag weten hoeveel luipaarden er ongeveer zijn en de hyena wordt vaak neergeschoten door boeren omdat ze denken dat ze hun vee vermoorden. De bruine hyena wordt hierdoor erg bedreigd terwijl het echter vaak een ander dier is (geweest). We hadden een soort satelliet ontvanger om signalen van bruine hyena’s op te vangen. Sommige hyena’s zijn namelijk ooit gevangen en hebben een halsband om gekregen met een soort chip erin. Door ze die halsband te geven kan er gekeken worden of de hyena’s überhaupt in de buurt waren van de boerderij en kan er samen met de boeren gekeken worden naar een gepaste oplossing. Helaas ontvingen we geen signalen dus zagen we ook geen hyena’s. Wel hebben we de camera traps die opgehangen waren opgezocht. Deze camera’s maken een foto wanneer ze beweging detecteren, waardoor men kan zien wat voor wild er in de omgeving rondloopt. Er waren 19 camera’s en we zijn dan ook tot 5 uur bezig geweest met zoeken. Het gebied was echt heel mooi, met prachtige rotsachtige bergen en uitgestrekte graslanden. De landrover zelf is echt verre van comfortabel, maar het heeft wel een open dakje, dus ik heb vrijwel de hele middag met mijn hoofd en schouders uit het dakraam gestaan^^

Rond kwart voor 9 waren we pas terug bij Chipangali, en na een snelle douche konden we meteen aan tafel. Na het eten hebben we nog gezellig nagekletst in de camp kitchen en bij het vuur. Ik was echter erg moe van de hele dag vandaag (ook al was het veel wachten en zitten:p) en ben om 9 uur lekker gaan slapen.

Dag 26 – 8 oktober

Meeh ik wil m’n bed niet uit L Ik had vandaag voor het eerst dat ik echt geen zin/puf had om te werken. Bovendien was het helemaal niet koud in de ochtend, dus dat betekend dat het een warme dag gaat worden.. en dat werd het zeker. Rond 9uur was het al zo’n 25 graden en het is zeker opgelopen tot een graag of 38.. Nicole kwam in de ochtend naar Simone, Malin en mij toe, dat we vandaag moesten helpen bij de carnivoren, omdat Zoë (de manager van de carnivoren) morgen terug komt. Nicky wilde graag dat ‘haar’ afdeling er morgen mooi uit zou zien. Net als eergisteren was het erg frustrerend, omdat we continu op elkaar moesten wachten.. Ik ben vandaag dan ook naar Kevin toe gegaan om te vertellen dat ik mijn geld graag wil investeren in nieuwe tools. Hij was erg dankbaar dat ik zo veel moeite had gedaan om geld in te zamelen en bood dan ook meteen aan binnenkort met hem de stad in te gaan om het te kopen. Een bezem kost ongeveer 5 a 10 dollar en werkhandschoenen zijn ook niet heel duur, dus ik kom nog best ver met het ingezamelde geld J
Na de lunch moest iedereen gaan helpen bij de carnivoren, omdat het nog niet heel erg op schoot.. Ik ben met Simone eerst gaan vegen, maar na een kwartier kwam lala naar ons toe dat we moesten helpen bij het verblijf van Teresa, een luipaard. We moesten haar vijver schoonmaken, veren verzamelen en poep opruimen. Haar vijvertje was echt zo ontzettend smerig, met allemaal groene slijmdraden en een hoop shit (letterlijk) erin. Eerst moest weer al het water eruit en vervolgens ben ik op handen en knieën met een metalen borstel haan schrobben.. Ondertussen had lala de sprinklers aangezet, en werd ik helemaal zeik nat..:p Vandaag vond ik dat echter helemaal niet erg, omdat het zo belachelijk warm was en je letterlijk in 5 minuten droog werd.

Na het schoonmaken ben ik nog ruim een half uur bij Mishka (de bruine hyena) gaan zitten. Hij is nog steeds schuw, zeker wanneer mensen luid langslopen, maar wanneer je eenmaal rustig bij hem zit gaat hij al wel rustig liggen. Dat is in ieder geval een klein stapje vooruit J

Dag 27 – 9 oktober

Oh god, het was zelfs om 7 uur ’s ochtends al te warm om in mijn pyjama rond te lopen. Dat belooft wat voor vandaag.. Gelukkig vandaag geen carnivoren meer, maar antilopen. Het was weer een ‘standaard’ ochtend, wat prima was, maar helaas moesten we na de lunch voornamelijk vegen.. Nadat we klaar waren met de antilope alley mochten we ook nog eens ‘achter de schermen’ vegen, waar het hooi overal lag behalve op de hooibaal zelf.. We zijn zeker tot een uur of 3 bezig geweest, met niet alleen vegen, maar ook het verzamelen van ijzerdraad, pinnen en weet ik wat voor materiaal dat ongebruikt tussen het hooi lag.. Om half 4 zijn we onze waterflesjes bij het huis gaan vullen met koud water, toen Kevin vertelde dat we straks een radio tracking spelletje gingen doen in het gamepark. Na ongeveer 10 minuten had iedereen zich verzameld bij het huis en werden we verdeeld in 2 groepen. Het spelletje ging als volgt: elk team kreeg dezelfde apparatuur mee als die we 2 dagen geleden in matopos hadden gebruikt. Kevin zou het gamepark in gaan en de collar die Ringo (de hond) normaal droeg verstoppen. Met behulp van de satelliet/ontvanger moesten beide teams hem zo snel mogelijk vinden. Dit was om het leuk te maken voor ons, maar ook om om te leren gaan met de apparatuur omdat we binnenkort weer matopos in gaan voor het echte werk. Simone en Nicole waren de groepsleiders, omdat zij als enige ooit gewerkt hadden met de apparatuur. Ik zat bij Simone in het groepje. Het was erg grappig, zeker toen we na een tijdje het andere groepje zagen lopen en we begonnen te rennen om toch eerst te zijn:p Voor ongeveer 10 minuten hebben we door de stekelige grassen en bomen met puntige doorns gelopen, toen we realiseerde dat het signaal weer naar het huis leidde.. Helaas het andere team was toch eerder.. Simone was echt behoorlijk sjaggie, en wij ondertussen ook wel omdat we helemaal onder de krassen zaten. Gelukkig vielen de pesterijen van het andere groepje mee, en was de rivaliteit al snel gezakt:p

Na een snelle douche stond het eten al weer klaar, en met zere beentjes heb ik me rond half 9 met Tessa terug getrokken in onze cabin om een filmpje te kijken.

Dag 28 – 10 oktober

Meeeh vandaag weer carnivoren en het is alweer extreem warm! Ik kan wel heel kort zijn over vandaag, want we hebben de hele dag hetzelfde gedaan -.- Het verblijf van de 5 mannelijke leeuwen moest worden schoongemaakt, wat betekende dat we al het gras/hooi moesten harken en vervolgens alles met kruiwagens naar de dump moesten rijden. Het was rond 1 uur in de schaduw zelfs al 34 graden, en dat in combinatie met de enorme hoeveelheid stof in het verblijf was echte geen pretje. Gelukkig was er net na lunchtijd nog een lichtpuntje, we hadden namelijk een nieuwe baby! Het national park had gebeld dat een man een jong vervet aapje had gevonden. Hij was vecht zooo ontzettend klein in en schattig! Nicole had verder geen vragen gesteld, want de reden dat het aapje alleen is, is waarschijnlijk niet zo’n leuk verhaal. De kans is groot dat het aapje bij zijn moeder is weggehaald om vervolgens illegaal verkocht te worden.. Bovendien is hij waarschijnlijk nog echt heel jong. Vervet aapjes krijgen na ongeveer een week of anderhalf tandjes en dit aapje had nog helemaal niks! Gelukkig is hij nu in goede handen J De naam van het aapje is trouwens al wel bekend, want hij is genoemd naar de man die hem gevonden had: Alan. Helaas moesten we daarna gewoon weer verder werken, en toen ik vroeg hoe laat het was, bleek het pas 10 over 3 te zijn! Ik kon wel janken.. Bovendien werd ik ook echt chagrijnig van de warmte, dus dat werkte ook niet mee:p. Gelukkig waren we om kwart voor 5 klaar met de enorme hoop waar we al een half uur mee bezig waren, en mochten we stoppen!! Joehooee ik was echt nog nooit zo blij geweest om klaar te zijn met werken! Ik kon nu even lekker rustig douchen, wat schrijven in m’n dagboekje en daarna lekker eten J Na het avond eten heb ik nog even lekker bij het kampvuur gezeten en ben vervolgens met Tessa de film van gisteren af gekeken. Door als ons geklets was het ondertussen al half 11, dus de hoogste tijd om te gaan slapen;)

Dag 29 – 11 oktober

Toen ik vanochtend op stond, was het eindelijk weer een beetje frisjes! Er waren wat wolkjes waardoor het de perfecte temperatuur was om te werken vandaag. Het liep alleen een beetje anders, want meteen na het ontbijt vroeg Nicky of ik klaar was om mee te gaan shoppen. Blijkbaar wilden ze vandaag al naar de winkel om nieuw materiaal te kopen (zoals ik aangeboden had), dus ik heb snel mijn portemonnee gepakt en ben toen in de auto gestapt. Het was een beetje een chaotische ochtend, omdat we eeg veel moesten doen en onderweg hebben we 3 keer de ‘toeristische route’ genomen, omdat er ontzettend veel police roadblocks waren.. Aangekomen bij de winkel moesten we vooral erg lang wachten:p Het is niet zoals de ikea bij ons, waar alles uitgestald is en je rondloopt om te kan kijken wat je leuk vind of nodig hebt. Hier is er een grote balie en selecteren ze op een computer de dingen die je nodig hebt. Eerst moesten wij dus bij iemand vertellen wat we wilden, maar omdat dat afhing van de prijzen ed, werden we doorgestuurd naar iemand anders. Hier zat een man die voor ons alle prijzen kon opzoeken/vergelijken, maar omdat ze lang niet van alles een voorbeeld hadden ben ik 2 keer met hem naar het magazijn gelopen om te kijken welke ‘versie’ ik wilde. Nadat we een lijstje hadden van alles wat ik/we wilden kopen, moesten we eerst geld pinnen. We besloten dit te doen onder weg naar de winkel waar we grootschalig groente en fruit in konden slaan. Het is hier alleen net als thuis heel erg druk op zaterdag, dus dat betekende nog meer wachten:p Onderweg weer terug naar de halmart werd Nicky gebeld door iemand van Matopos. Er zat namelijk een hyena in een van de vallen! Nicky heeft snel haar man Kevin op gebeld, en na de lunch zouden we met z’n allen naar Matopos gaan om te kijken! Vol enthousiasme reden we snel terug naar de halmart om onze spullen af te rekenen. Uiteindelijk heb ik het volgende gekocht: een kruiwagen, een normale dweil en fancy dweil (voor de nursery kitchen), 4 gieters, 3 peaks, 2 scheppen, 4 metalen borstels voor de waterbakken, 4 paar handschoenen voor de vleessnijders en 6 paar stevige tuinier handschoenen die beschermen tegen de doorns op bomen, struiken en de beruchte lantana J De bezems die wij wilden waren niet op voorraad dus daarvan heb ik er 4 besteld voor maandag. Alles bij elkaar kostte me zo’n 280 dollar, waardoor ik zelfs nog geld over houd om aan andere dingen, zoals verrijking van de verblijven, te besteden. Dus met een volgeladen auto reden we vervolgens, weer via de toeristische route, naar huis. Om precies 12 uur waren we terug, waardoor ik meteen aan tafel kon voor de lunchJ Tijdens de lunch vertelde Gracie dat ik om 1 uur met haar ons aapje Alan moest voeren, dus daar heb ik meteen 100 foto’s van gemaakt:p (oke misschien maar 10 maar toch). Vlak nadat we klaar waren met het voeren van Alan kwam Nicole naar ons toe dat we ons klaar moesten gaan maken voor ons tripje naar Matopos.

Omdat we nu met z’n 14en zijn, moesten we zelfs met de landrover en een grote auto nog proppen. Er zaten 9 mensen in de landrover en 7 in de auto van Kevin. Ik zat samen met Tessa, Gracie en Ryan in de achter achterbak. Het was echt verre van comfortabel, maar het leek ons wel grappig. Die lach op ons gezicht verdween echter al heel snel. Zodra we harder gingen dan zo’n 40 km per uur, kon je je ogen niet meer open houden vanwege de wind en sloeg m’n haar hard in m’n gezicht.. Gelukkig was het maar een uur rijden-.- Toen we eenmaal aangekomen waren en de goede val gevonden hadden, bleek er geen spotted maar een bruine hyena in te zitten. Wij moesten allemaal erg stil zijn en ons achter de auto verschuilen terwijl Kevin hem zou verdoven. We moesten ongeveer 15 minuten wachten tot hij helemaal in slaap was. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat hij een ijzerdraad heel akelig om zijn nek had, dat zelfs een deel van zijn nek helemaal open had gesneden.. Terwijl Simone zijn hartslag en ademhaling in de gaten hield was Kevin bezig met het verzorgen van de wond en het aanbrengen van de collar om zijn nek. Het duurde alles bij elkaar ongeveer twee uur, en we moesten op het eind dan ook echt opschieten omdat hij alweer wakker begon te worden. Om 6 uur, vlak voor het donker werd, waren we klaar en zette de hyena zijn eerste stapjes. Wij zijn eerst een stukje verder bij hem vandaan gereden en hebben daarna de auto’s verder ingepakt. Op de terugweg begon het opeens heel hard te onweren, met echt prachtige lichtflitsen. Bij sommige flitsen was het echt alsof iemand het licht aan deed, zo fel was het. Het enige nadeel was, dat ik opnieuw in de achter achterbak moest zitten en dat het enorm was afgekoeld.. We hadden 1 handdoekje over onze benen, en god zij dank had ik mijn trui meegenomen, maar ondanks dat was het echt freezing met de wind. Ik was dan ook echt heel heel heel erg blij toen we aan kwamen bij het huis en er warm eten voor ons klaar stond. Iedereen was gesloopt van vandaag, dus in de avond is iedereen op tijd naar bed gegaan en was het al erg snel stil. ’s Nachts heeft het heel erg hard geregend en geonweerd, maar omdat ik zo moe was heb ik daar helemaal niks van meegekregen:p

week 3/4 darting, leopards and school!

Hallo allemaal,

Het is al weer een tijdje geleden sinds m’n laatste blog, dus hoog tijd voor een nieuwe!:) Dit keer zal ik met name de highlights van de afgelopen week vertellen, de deels 3^e en 4^e week van mijn verblijf alweer!

Dag 18 – 30 september
Deze week heb ik samen gewerkt met Simone. Dit was erg leuk, want ze is erg gezellig en weet ook wel wat hard werken is! Ik begon deze week (alweer) bij de antilopen, waar we voornamelijk de ‘standaard’ dingen hebben gedaan, zoals de waterbakken, vegen, takken halen en planten water gegeven. Wat wel erg leuk/choquerend/bijzonder was, is dat we een heel gesprek hebben gehad met Mekay over roken. Hij kwam aanlopen met een sigaret in z’n mond, wat totaal afgekeurd werd door Simone:p. Ze zei dat zijn longen dan net zo zwart worden als zijn huid. Mekay begon toen hard te lachen en zei dat ze geen flauw grappen moest maken. Hij rookt ongeveer 20 sigaretten per dag, maar niemand hier weet dat het zo slecht voor je is. We hebben toen eerst uitgelegd hoe je longen werken en vervolgens wat sigaretten met je doen. Ik had zelfs een plaatje gegoogled om het verschil te laten zien. Hij was er echt door gechoqueerd, waardoor ik me een beetje schuldig voelde, maar het was wel goed dat we het vertelden. Daarna was hij ook heel geïnteresseerd in alcohol en waarom de regering deze producten nog laat verkopen als ze zo slecht zijn. Dit hele gesprek liet me realiseren hoeveel kennis wij wel niet hebben over ons lichaam en gezondheid vergeleken met de bevolking hier.. Het voelde goed om op deze manier kennis te delen.

Rond 3uur kwam dan het spannende moment van de dag. Jack Daniels, de grote mannelijke baboon zou gedart worden omdat hij verplaats zou worden naar een andere kooi (en dat niet vrijwillig deed). Ze wilden hem naast het verblijf met de 3 vrouwtjes zetten, zodat ze kennis konden maken. Als dat allemaal goed gaat, willen ze proberen de 4 apen vrij te laten in het game park. Bovendien konden ze hem zo wegen en opmeten ed.
Kevin vertelde ons een hoop over de manieren van verdoven en vervolgens konden we allemaal toekijken hoe dat ging. Het was erg bijzonder om te zien, en zeker om zo dicht bij hem te zijn. Hiervoor moet je ook zeker de foto’s bekijken! (komen hopelijk morgen) Het duurde allemaal bij elkaar ongeveer 1,5 uur, dus om kwart voor 5 waren we vrij voor de rest van de dag.

Dag 19- 1 oktober
De volgende dag hadden we dienst bij de carnivoren. We moesten andere dingen doen dan anders, want het verblijf van Mulilo (luipaard) moest schoongemaakt en opgeleukt worden. Simone begon met het verwijderen van lantana en veren, terwijl ik zijn zwembad/drinkvijver schoonmaakte tot aan lunchtime. Na de lunch kwam Nicole naar ons toe en vertelde dat we morgen maar verder moesten en dat wij nu iets met kippen moesten doen. Nou dat heb ik geweten ook, want we moesten de goeie kippen van de rotte scheiden en vervolgens samen met het rottende schaap en de opgezwollen ezel, die er al 2 dagen lag, naar de dump brengen. Oh men wat stonk dit zeg, echt niet normaal.. Maar aangekomen bij de dump werd het nog erger, want we moesten de truck ook weer uit laden en het allemaal verbranden.. Dat werd dus hout verzamelen en aansteken maar. Toen we wat mest bij het verblijf van Mishka weg hadden gehaald, wat ook naar de dump moest, zagen we dat het vuur al snel weer uit was gegaan en nog lang niet alles verbrand was. Opnieuw hebben we hout gehaald en door de vol met botten en dode dieren dump gelopen. Bahbahbah. Het vuur maken was wel leuk, maar na anderhalf uur werd de lucht toch echt te veel.. Bovendien stoken we nu zelf ook zo erg naar rottend karkas, dat het de hoogste tijd was om te gaan douchen. In de avond heb ik samen met Tessa weer (het begin van) een film gekeken en ben toen lekker gaan slapen.

Dag 20 – 2 oktober
Oeeeh vandaag is de grote dag! Mama is jarig én Lundi wordt geopereerd! Lundi is een paar weken geleden raar gevallen en had een breuk bij zijn schouder. Hier is toen een metalen pin in gezet, die er vandaag uit gehaald ging worden. En wij mochten hierbij toekijken! Om 8 uur moesten we verzamelen bij zijn verblijf, waar hij gedart zou worden. Vervolgens zijn we met z’n allen de auto’s in gestapt en naar de dierenarts in Bulawayo gereden. De operatie zelf duurde maar even, omdat er alleen een klein gaatje gemaakt hoefde te worden waar de pin eruit moest. Om half 11 waren we dus alweer terug. Lundi werd in de nursery gezet om langzaam bij te komen, en de rest ging volgens het normale schema aan het werk. Tessa en ik mochten echter direct na terugkomst mee om een school te bezoeken met Nominale, de ‘leraar’ van chipangali. Het ging alleen niet echt soepel want vlak nadat we vertrokken werden we aangehouden door de politie. Dit keer kwamen ze echter niet de gehele auto inspecteren, maar verzamelden ze zich bij de achterbak. Ze wisten blijkbaar dat we dieren vervoerden, want ze wilden allemaal zien wat we mee hadden! In no time stonden ze daar met 8 man, foto’s van elkaar te maken met de slang.. zo bizar.. Na ongeveer 10 minuten waren ze klaar en mochten we weer gaan. Ik heb zoiets echt nog nooit meegemaakt haha.

Eenmaal aangekomen bij de school was het erg bijzonder. Alle kinderen stonden in uniformen in de rij bij hun klaslokalen (in aparte huisjes) op ons te wachten. De eerste keer dat de kinderen om de tafel konden gaan zitten was het echt complete chaos. Iedereen schreeuwde maar en er waren nog maar 2 leraren die de orde moesten houden. Waar ik erg van schrok is dat ze hier nog echt een stok gebruiken, waar ze daadwerkelijk mee slaan wanneer de kinderen niet luisteren. Na een kleine 10 minuten van chaos werden de kinderen teruggestuurd naar de lokalen en werden ze rij voor rij om de tafel geplaatst. Er waren kinderen van grade 4-7, dus ongeveer 5-12 jaar oud. Ze keken allemaal met grote ogen naar de dieren, en naar Tessa en mij:p Het was echt super schattig om ze zo te zien.
Helaas was het praatje van Norminal in het Zimbabwaans (welke van de 2 talen weet ik helaas niet) dus konden Tessa en ik er niks van verstaan.. De andere man vertelde ons daarom steeds wanneer we de dieren aan moesten geven. We toonden de kinderen 2 schildpadden (klein en groot), een egel, een kameleon en als laatste de slang. Met name de laatste 2 vonden ze erg eng, waarbij sommige kinderen ook echt weg renden. Sommige mensen denken namelijk dat alle slangen giftig zijn en je achtervolgen om te bijten en dat wanneer er een kameleon op je loopt, je de huid waar hij op stond moet branden met heet ijzer, omdat de nagels anders in je huid blijven zitten. Zulke fabels zijn o.a. de reden dat chipangali het EPIC kids programm heeft opgericht, om de kinderen meer te leren over zulke dieren (zie de site van chipangali). Na het praatje van Norminal begon de andere man aan zijn verhaal. Hij vertelde voornamelijk over de natuurparken in Zimbabwe en het behoud/conservatie ervan. Toen hij klaar was liepen alle kinderen weer klas voor klas terug naar hun lokalen en hebben wij de auto ingeladen.
Weer aangekomen bij chipangali vertelde Simone dat ze klaar was, dus hoefde ik niet meer te werken. Ik heb een lekkere douche genomen, het einde van de film van gisteren gekeken en geskypt met m’n ouders en vriend (die heel handig bij elkaar warenJ) Om 6 uur hebben we snel de baby’s gedaan en daarna lekker gegeten. In de avond heb ik m’n foto’s een beetje uitgezocht en ben toen m’n bed in gedoken.

Dag 21 – 3 oktober
Vandaag was een erg trieste dag.. Lundi was pas na bijna 24 uur eindelijk een beetje wakker aan het worden. Hij was echter heel gestrest in de nursery, dus had de staf hem nar zijn verblijf getild om daar verder rustig wakker te worden. Wij zijn allemaal even gaan kijken hoe het met hem ging, maar dat was geen fijn aanzicht.. Hij was telkens aan het hyperventileren, kreeg verschillende aanvallen met stuiptrekkingen en had zichzelf niet meer onder controle. Hij bleef maar op zijn poot kauwen, viel om wanneer hij op probeerde te staan en de aanvallen duurden steeds langer en werden heftiger. Wij zijn toch maar aan het werk gegaan en Simone was bij hem gebleven. Toen ik met tea time echter naar ons ‘camp’ ging, stonden alle andere meiden in een kring bij elkaar. Ze vroegen of ik het al gehoord had van Lundi.. Hij heeft de aanvallen uiteindelijk niet overleefd en is (bleek uit onderzoek achteraf) overleden doordat er een bloedprop naar zijn hersenen was geschoten.. Het was zo treurig en de sfeer was zo triest dat ik er zelf ook natte ogen van kreeg. Kevin heeft Lundi met de hand grootgebracht en iedereen kende hem, dus Nicky, Nicole, Talana en later ook Kevin hadden zich even terug getrokken in het huis. Wij wisten niet zo goed wat we nu moesten doen, want we wilden ze niet storen, maar er moest net vandaag een hele hoop voorbereid worden voor de ‘fair’ morgen. We besloten maar gewoon ons werk voort te zetten en dan bij de lunch te vragen hoe en wat.

Een deel van de groep is in de middag naar de plek gegaan waar morgen de fair gehouden wordt, maar ik bleef met Simone hier. We hebben gewerkt aan de vijver in het verblijf van de ganzen, welke schoongemaakt moest worden. Dit hield in dat we alle modder (=ganzenpoep) uit de vijver moesten scheppen en het riet dat over de randen was gegroeid weg moesten kappen. Man wat was dat zwaar! Met een ‘peak’ (zo’n ding dat ze 7 dwergen van sneeuwwitje ook hebben:p) moest ik als een gek inrammen in het riet. Bovendien was het ook weer een erg warme dag, dus het zweet brak me na 5 minuten al uit. We hebben gebikkeld tot 4 en moesten daarna grasshoppers gaan vangen. Om kwart over 5 hadden we ze eindelijk alle 25 en konden we een heerlijke douche nemen.

Dag 22 – 4 oktober
Zaterdag was de dag van de fair. Ik had de ochtend shift dus moest om 7 uur klaar staan bij het huis. Brrrrr wat was het koud! Echt ongelofelijk joe snel dat hier kan veranderen. Er trok opnieuw een koufront van Kaapstad over, dus in plaats van 30 graden hadden we nu regen, een harde wind en maar 12 graden Celsius.. Met 3 kledinglagen over elkaar een sjaal om mijn nek reden we uiteindelijk om kwart voor 8 weg.
Aangekomen bij White Stone school, waar de fair was, hebben we de 3 auto’s uitgeladen en alle dieren een mooie plek gegeven. We hadden schildpadden, konijntjes, kameleons, egels, 2 slangen, max de uil en de 3 kleine vervet aapjes. De stand werd gedecoreerd met een groot spandoek, verschillende posters met verhalen en foto’s over chipangali, bananenbladeren die tegen de verblijven werden geplaatst als bescherming tegen de wind, en bij de caravan was een foto hoek gemaakt. Nicky en Kevin hebben beide fotografie gestudeerd, dus je kon voor 5 dollar een prachtige foto laten maken met een dier naar keuze J Ik heb voornamelijk geholpen bij de foto’s, door telkens de dieren te halen die nodig waren en ze weer van de kinderen hun schoot pakken. Ook heb ik vaak op ‘wacht’ gestaan bij de aapjes, om te zorgen dat niemand ze snoepjes o.i.d. gaf. Dit was erg leuk, want ik ben nu eindelijk vriendjes geworden met Bandid, het brutaalste/dominantste aapje van de 3. Als ik zijn naam nu roep dan komt hij naar me toe en kan ik hem aaien en dan pakt hij mijn arm en gaat ie me vlooien, zo cute <3

Wanneer het even rustig was konden we in 2tallen rondlopen over de fair. Er waren allemaal kraampjes met kleding, snoepjes/eten en souvenirtjes. Ik heb samen met Terry rondgelopen, en we hebben echt heerlijke cream cheese gekocht (oh wat mis ik Hollandse kaas!) en heerlijke worstjes:p Rond half 2 kregen we een heerlijke lunch, broodjes met ei en bacon, en wisselden we van shift. Eenmaal aangekomen bij chipangali bleek dat we de rest van de middag niet meer hoefden te werken. We zijn dus lekker bij het zwembad gaan liggen en genoten van een heerlijke vrije middag =D
In de avond hadden we weer een feestje, omdat Chelsea morgen weg gaat. Het was echt super gezellig en we hebben allemaal lekker gedanst:p

Dag 23 – 5 oktober
Zondag hadden we gelukkig maar een halve dag, want ik was behoorlijk moe van het feestje gisteren. We begonnen met het verversen van de waterbakken bij de carnivoren. Het jammere was alleen dat we continu moesten wachten, omdat lala tegelijkertijd ook bezig was en continu onze spullen nodig had. Ik heb de afgelopen weken veel nagedacht over waar ik het ingezamelde geld aan uit wil geven, maar nu weet ik het zeker. Ik ga in ieder geval een deel investeren in nieuw materiaal.
In de middag is meteen iedereen bij het zwembad gaan liggen. Om 2uur kwam de nieuwe vrijwilligster aan, die meteen mee kon naar de begrafenis van Lundi. Het was op een erg mooie plek, midden in de bushes met een grote rots en boom ernaast. Er lagen nog 2 andere luipaarden naast, en samen zouden wij de bewakers van chipangali zijn.

Na het eten hebben we met het grootste deel van de groep eerst bij het kampvuur gezeten en daarna in de lounge room een film gekeken. Dit was erg gezellig en het feit dat we er carrot cake bij hadden (die we zaterdag op de fair gekocht hadden) maakte het nog leuker ^^ Rond half 11 was iedereen echt kapot en zijn we lekker gaan slapen.

Dag 24 – 6 oktober
Vandaag is onze vrije dag, maar helaas heb ik opnieuw baby duty.. om 8 uur stond ik dus klaar bij de nursery om Kasper en Max te voeren. Daarna kon ik eindelijk genieten van een rustig ontbijtje, met een lekker kopje thee en verder schrijven in m’n dagboek. Loop nu eindelijk bij:p Om half 11 hebben we met z’n allen gedag gezegd tegen Cammi, en om 11 uur zijn we met z’n allen de landrover ingestapt voor ons tripje naar Bulawayo. We zijn naar de craftshop geweest, waar gehandicapte mensen alle souvenirs maken, hebben pizza gegeten als lunch en zijn daarna nog meer eten in gaan slaan voor bij het camp.

In de tussentijd zijn de 6 nieuwe volunteers aangekomen. Alle 6 uit Zweden.. Ik hoop dat ze niet alleen maar Zweeds gaan praten nu.. Er zijn 2 oudere dames bij, die hier samen met hun kleindochter en dochter zijn. Ik ben erg benieuwd hoe dat uit gaat werken, want 20 of 60 is een behoorlijk verschil.

Tijdens het eten hield Nicky een hele speech over chipangali, kledingdingen, over de staf en verboden romances :p We waren hierdoor pas om kwart voor 8 klaar met eten, maar het was wel grappig. Daarna hadden we onze standaard avond routine: kitchen en kampvuur:p

Vic Falls!

Dag 14 -26 september

Vic falls, Vic falls! Ondanks mijn niet al te beste nacht werd ik toch behoorlijk energiek wakker. In de ochtend heb ik nog even geholpen bij de primaten en had ik baby duty. Helaas alleen, omdat Otje na de Vic falls door reist naar Zambia voor haar volgende project. Na het schoonmaken en opruimen bij de nursery was het tijd om onze tassen te gaan pakken. Vlak voor de lunch heb ik gelukkig nog snel internet kunnen kopen om even met Beer te kunnen skypen, want we hebben vandaag 5 jaar^^ Daarna was het tijd om te vertrekken. Om 14:15 zou de bus vertrekken, maar het blijft Afrika, dus we waren erg blij toen we ongeveer een half uur later echt weg reden:p Het is erg grappig, want het is een christelijke busmaatschappij, dus na een kwartiertje heeft de tour operator voor ons allemaal gebeden, waarna (letterlijk) de halleluja muziek door de bus galmde. De bus was behoorlijk lux want er was airco en we kregen onderweg allemaal een broodje, wat fris en een flesje water. Hadden we bijna voor niks allemaal onze handbagage volgepropt met eten:p

De busrit duurt ongeveer 6 uur, dus had nu eindelijk tijd om weer eens in mijn dagboekjes te schrijven. Bovendien hadden ze na een uur de film Hangover opgezet, wat ik best een rare film vind voor in een christelijke bus, maar het was wel lachen.

In het stadje bij de Vic falls werden we met een taxi opgehaald en zijn via een kort eetpauze bij de pizza/chicken/ice cream Inn naar onze lodge gebracht. We verblijven de komende 3 nachten in de Victoria falls backpackers lodge. Het is echt super schattig aangekleed, met allemaal typisch Afrikaanse beelden en schilderijen. We sliepen in 2 kleine huisjes, wat erg knus was en natuurlijk al gauw leek op een gigantische kledingkast. Ik sliep samen mest Simone, Otje, Tessa, Chelsea en Terry, en de 4 Zweedse dames sliepen met zn 4en in het andere huisje.

Dag 15 – 27 september

Oooh wat mis ik mijn bedje in Chipangali.. Ik voelde de hele nacht de spalken onder mijn dunne matrasje en de kikkers, kippen, krekels en vogels hier maken echt zó ontzettend veel lawaai.. zelfs de leeuwen ‘thuis’ brullen niet zo hard. Maar toen om half 7 de wekker weer ging moet ik er helaas echt uit. Na een plens water in m’n gezicht voelde ik me al wat meer wakker, en kreeg ik steeds meer zin in de safari!
Wewerden opgehaald met een busje en na ongeveer 15 minuten waren we bij het olifanten kamp. Hier kregen we een hoop info over wat we precies gingen doen vandaag en (na dik een half uur wachten omdat de gids autopech had) kwamen onze olifanten aangelopen. Jezus wat zijn die beesten groot zeg, halleluja! De Aziatische olifant in Thailand is echt een baby vergeleken met deze kanjers:p Iedereen stapte via een hoog platform op hun olifanten, behalve Chelsea en ik.. onze olifant (Lundi, 34 jaar) hield niet van het smalle steegje, maar knielde bij een zandvlakte zodat wij op haar rug konden klimmen.

Na nog geen 20 meter zagen we de eerste groep impala’s al rennen en vlak daarna 5 wilde olifanten!! Het was echt een prachtige rit en onze gids bleef maar feitjes vertellen over de olifanten en het park, erg gaaf! De 2^e helft van de rit zagen we nog wat warthogs, kudu’s, busbucks, en een hoop Guinea fowls. Na een klein uur kwamen we weer aan bij het kamp en hadden we nog 20 minuten ‘interaction time’. De olifanten knielde, zodat je op hun ‘schoot’ kon zitten en ze wat voer kon geven. Dit was echt super schattig! Met name vanwege het idee dat je de brokjes in hun neus stopt, die telkens blijft zuigen als een stofzuigertje en ze net daarna pas in hun mond stoppen:p
Daarnagingen we dan eindelijk ontbijten/brunchen. Tijdens de brunch kregen we de film te zien die ze van onze safari rit hadden gemaakt. Echt heel leuk, zeker omdat ze er een Afrikaans nummertjes onder hadden gezet. Op de terugweg zagen we nog wat buffels en baboons, en rond 12 uur waren we weer terug bij onze logde.

Nadat we ons hadden opgefrist en omgekleed zijn we met z’n allen het stadje in gegaan. We dachten dat we wel konden lopen, want het was toch maar 15 minuutjes, maar het was zo abnormaal warm dat we toen al besloten om op de terugweg een taxi te nemen:p Inhet stadje waren erg leuke winkeltjes, maar de prijzen waren hier wel echt 5x zo hoog als in bulawayo. Wat echter niet kon ontbreken is een kettinkje met de nyami nyami, de riviergod.

Toen we terug waren bij de lodge hebben we ons snel opgedoft voor ons tripje van vanavond: de sunset cruise (met onbeperkt drinken^^ haha) Rond een uur of half 5 vertrokken we met de boot, vanaf een prachtige plek op bet water in een superdeluxe resort. Eenmaal op het water was het echt fantastisch! Het uitzicht was prachtig, de drankjes en wat snacks erg lekker en de mensen waren super vrolijk. En na een paar cocktails waren ook wij allemaal erg vrolijk:p
De boot voer op de zambezi rivier, die de grens vormt tussen Zimbabwe en Zambia. Aan de Zambia-kant waren eerst nog een paar kleine eilandjes, waar we al snel 2 wilde olifanten zagen, 5 nijlpaarden, een hele hoop buffels en wat baboons. De combinatie van het prachtige uitzicht, de wilde dieren en gratis cocktails gaf ons een hoop energie, waardoor onze busrit terug bestond uit het zingen van liedjes en het leren van zo veel mogelijk Afrikaanse, Duitse en Zweedse woordjes. (die we natuurlijk de volgende dag allemaal vergeten waren..: p)

Rond 7 uur kwamen we aan bij onze logde, waar een heerlijke BBQ maaltijd op ons stond te wachten^^ We hebben gegeten als gekken en zijn daarna lekker naar bed gegaan. Morgen hebben we een druk programma, met alle adrenaline activiteiten en ons bezoek aan de watervallen (eindelijk!) dus een goeie nachtrust kan ik wel gebruiken.

Dag 16 – 28 september

Vandaag werden we om 9 uur opgepikt voor onze ‘half day adrenaline’ activiteiten, dus hebben om half 9 ontbeten met heerlijke pannenkoeken (die we helaas iets te snel op moesten eten omdat ze niet zo snel 20 pannenkoeken konden bakken:p) Met tas, camera en een nerveus gevoel van binnen stapte ik in het busje dat ons naar de Gorge zou brengen. Otje en Simone zouden hun activiteiten vanaf de brug gaan doen, waar de bungeejump was, maar konden daarvoor nog even met ons mee kijken. Aangekomen bij de gorge werden we verwelkomd door onze gids voor vandaag, die ons alles vertelde over de activiteiten en veiligheidsregels. Toen ik om me heen keek, zag ik 8 nerveuse mensen aandachtig naar de gids staren, inclusief mijzelf:p Na het tekenen van de eigen risico verklaring konden we voor het eerst echt ‘in’ de gorge kijken. OMG wat was het diep en hoog en geweldig mooi! Ik kan het uitzicht niet goed uitleggen, dus daarvoor zult je toch echt de foto even moeten bekijken.
Dehalf day adrenaline hield in dat we 3 sprongen konden doen, met een hoop korting:p De zenuwen begonnen nu toch wel echt te gieren, want de eerste sprong die we zouden doen was de flying fox. Er was een kabel gespannen van onze kant van de gorge naar de overkant, zo’n 200 meter over iets wat vergelijkbaar is met een groot ravijn. Leuk :’) Je kreeg een soort harnas aan, met op de rugzijde de ringen waaraan de touwen en haken werden bevestigd. Het ergste was nog dat je een aanloop moest nemen en vanaf een soort duikplank letterlijk het ravijn in moest springen. Op die plank staande voelde ik de zenuwen door m’n lijf gieren, maar vanaf het moment dat ik met mijn aanloop begon was het alleen maar heel erg vet! Je kreeg letterlijk het gevoel dat je als een vogel door de lucht vloog, iets wat ik altijd al heb willen kunnen beleven!(A) Ik vloog van de ene naar de andere kant van de gorge en werd vervolgens langzaam terug getrokken naar de ‘duikplank’.

De tweede activiteit was de Gorge slide. Alleen Chelsea, Lovisa, Denise en ik hadden het ‘half day’ pakket geboekt, en deze sprong deden Chelsea en ik tandem. Opnieuw was er een kabel van de ene zijde naar de andere zijde van de gorge gespannen, maar nu schuin en naar beneden, dus je ging met een enorme snelheid langs een kabel van 450 meter. Voor deze slide was ik een stuk minder zenuwachtig omdat je gewoon ‘zat’ in je harnas en het uitzicht was echt geweldig mooi! Na een waanzinnige afdaling naar beneden bleven we uiteindelijk halverwege de gorge hangen. De gids kwam vervolgens in een soort stoeltje langzaam naar ons toe (alles filmend) en haakte ons aan zijn stoel vast om ons weer omhoog te trekken. Alle zenuwen waren nu weg en ik heb echt enorm genoten van het prachtige uitzicht zo midden in de gorge.

Oké, dan nu de derde sprong, de ergste van allemaal: de gorge swing. De Gorge swing bestond uit een vrije val van 70 meter naar beneden, waarna je vervolgens nog een paar keer bleef slingeren aan een 95 meter lang koord. Het fijne was dat je niet aan je enkels vast zat zoals bij de bungee jump, maar je moest als nog wel zelf springen.. Lovisa ging eerst, en ik heb nog nooit iemand zo hard horen gillen! Ik had mezelf voorgenomen dat wanneer de gids bij 1 was ik meteen zou springen, omdat ik bang was dat ik anders niet durfde:p dus dat deed ik. Het gevoel van de sprong en de eerste paar meter vrije val was echt terrifying. Mijn lichaam probeerde zo hard mogelijk te gillen, maar omdat mijn hart zo hard bonkte in mijn keel kwam er alleen een hele zware brul uit. Ik schrok van mijn eigen geluid, dat ik hoorde galmen in de gorge, en begon toen hard te lachen. Vanaf dat moment was het alleen nog maar ontzettend gaaf! Ik had het gevoel dat de vrije val nooit meer zou stoppen, maar het duurde maar een paar seconden en toen begon het slingeren heen en weer. Ik schreeuwde nog steeds, maar nu van enthousiasme en alle adrenaline die door mijn lichaam gierde. Dit was het meest enge, maar geweldige gevoeld dat ik ooit gehad heb =D Zelfs toen ik teruggetrokken was en lachend naar de groep terug liep voelde ik mijn benen trillen. Ze lachten me allemaal erg uit om mijn gebrul, maar dat boeide me niet meer, ik had het echt gedaan!

Na alle adrenaline van deze ochtend zijn we met z’n allen naar de ingang van de Victoria falls gebracht. Otje en Simone zouden ons daar meeten, maar omdat we er al wat eerder waren dan afgesproken en iedereen honger had, besloten we eerst wat te eten en drinken. Het restaurant zag er erg luxe uit, maar de service was verschrikkelijk! Blijkbaar heb je hier voorrang als je gereserveerd hebt, ongeacht of je eerder besteld of niet. We hebben ruim een uur op onze drankjes gewacht, die we ook nog eens 1 voor 1 kregen verspreid over een kwartier wachten.. En toen kwamen ze ons ook nog vertellen dat de helft van wat we besteld hadden niet meer op voorraad was.. Tegen de tijd dat we ons bestek kregen zat de groep naast ons al aan hun dessert.. en inderdaad, zij hadden de gerechten die wij wilden.. Het eten was erg goed, maar ik heb echt nog nooit zon chaos gezien in een restaurant.

Toen Otje en simone er waren zijn we met z’n allen richting de watervallen gelopen. Er was een route met meerdere uitkijkpunten en ik heb echt nog nooit zo’n grote waterval gezien! Het is niet de hoogste waterval, en niet de breedste, maar als je kijkt naar beide bij elkaar dan is dit de grootste waterval ter wereld. Het ging maar door en door, en overal ontstonden regenbogen door de vele mist/waterdruppels die er van af kwamen. We hebben ongeveer 2 uur lang rondgelopen en ontzettend veel foto’s gemaakt. En niet eens alleen van de waterval, want het hele gebied er om heen is omgetoverd tot regenwoud. Dit was echt heel raar om te zien, omdat het in de rest van het land zo ontzettend droog is, maar het was prachtig. Bovendien was het 36 graden en was het heerlijk om af en toe een koude regendouche te krijgen. Je was namelijk in een paar seconden echt doorweekt, maar door de hitte ook weer droog in een paar minuten.

Na de falls zijn we terug gegaan naar de logde. Hier hebben we ons omgekleed en opgedoft voor een nieuwe avond. Eerst zijn we naar de zonsondergang gaan kijken bij de safari logde verder op, en daarna doorgelopen naar de boma. Wat een geweldig restaurant is dat zeg! Iedereen die het had over de Boma had het over het lekkere eten en de bijzondere gerechten die ze hebben, zoals krokodil en impala ed., maar het was juist alles eromheen wat het zo speciaal maakte. Voor het eten kregen we allemaal een mooie doek om (dat was de dresscode), heb ik even mee gedanst met de entertainment groep en hebben we een heerlijke cocktail gedronken. Om 7uur ging het diner gedeelte open en eenmaal binnen keken we allemaal onze ogen uit. Het was een grote ronde ruimte vol met tafels en typische Afrikaanse accessoires. We werden hartelijk ontvangen door onze gastheer voor vanavond met traditioneel Afrikaans bier (gadver wat is dat smerig..) en wat kleine snackjes. Daarna konden we meteen kiezen wat we als starter wilden: krokodil, impala, Guinea fowl of vis. Otje en ik hebben onze starters gedeeld, zodat we zowel de krokodil als impala konden proeven. De krokodil smaakte erg zout en een beetje droog, maar het was wel oké. De impala leek een beetje op vockingworst:p

Daarna konden we ons eten uitzoeken van het buffet. Voor 40 dollar kon je namelijk onbeperkt eten. Er was soep, een salade bar, een groot vuur met een gespietst lam, een enorme grilplaat waar ze al het andere vlees voor je neus klaarmaken, een dessert afdeling en last but not least: de chef waar je de mopani worm kon eten. Het is een zwarte worm van ongeveer 6 centimeter en je moet hem voor de ogen van de chef eten. Heb je dit gedaan, dan krijg je een certificaat mee als beloning en bewijs. Ik had nooit gedacht dat ik krokodil of impala zou eten en al helemaal niet een worm. Maar ach, je bent misschien maar eens in Afrika dus ik moest het proberen. De worm was niet zo lekker: heel zout en net een hap heel taai vlees gerold in as.
Aan het einde van de avond had ik krokodil, impala, kudu, warthog en de worm gegeten. De warthog was erg lekker, maar de kudu was echt fantastisch!! Ik heb nog nooit zulk lekker vlees gegeten. Bovendien komen alle dieren gewoon uit het wild of natuur parken, dus biologische kan bijna niet. En dat proef je zeker.

Na het eten kwam het entertainment tevoorschijn. Het was een groep mannen die ontzettend goed op trommels konden spelen. En de ‘leader’ was heel komisch. King Julian (van de film Madagaskar) is op hem gebaseerd, dus dat zegt al genoeg:p Iedereen in de zaal kreeg een jambe trommel, en we moesten na spelen wat hij speelde. Het was echt ontzettend leuk om te doen en ze betrokken de hele zaal erbij, jong en oud. Nadat we zelf muziek hadden gemaakt nam de band net over en moesten wij allemaal dansen! Ontzettend voorschut want je kent het hele Afrikaanse ritme niet, maar het was echt een geweldige ervaring. Dus als je ooit nar de falls gaat: de boma is echt de place to be/eat !

Na deze geweldige avond zijn we terug gereden naar onze logde. Hier zijn we al vrij snel gaan slapen. Het was al half 11 en we moesten om 6 uur op omdat de bus naar bulawayo zo vroeg vertrok.. Bovendien was iedereen echt helemaal gesloopt van alle belevenissen van vandaag, dus dat slapen lukte wel :p

Dag 17 – 29 september

Vandaag was de busrit terug naar bulwayo. We vertrokken al om 7uur, dus jet eerste deel van de rit heb ik voornamelijk geslapen. Bovendien ben ik nog steeds erg misselijk van de malaria tabletten elke ochtend, dus ik hoopte dat de tijd op deze manier snel voorbij ging. Helaas lukte het slapen niet echt.. Er stond opnieuw een film op, maar zonder ondertiteling en het geluid stond te zacht, dus daar had ik ook niks aan.. Halverwege de rit werd het steeds warmer in de bus. Eert dacht ik dat het kwam omdat het buiten gewoon warmer werd, maar toen werd er omgeroepen dat er een gaslekje was en de airco dus niet meer aan kon.. Vies plakkerig en bezweet kwamen we ma 6uur rijden aan in Bulawayo. Na een klein half uurtje werden we opgehaald door Nicole en Nicky. We reden terug via de supermarkt en ATM, en eenmaal aangekomen bij chipangali hebben we onze tassen uitgepakt, wasjes gedaan en zijn na het eten allemaal lekker vroeg ons bed in gedoken. Oh wat ligt dit bed toch heerlijk (A)

en sorry, ik kan mijn blogs gewoon niet korter schrijven.. I'm sorry

working & Matopos national park!

Dag 12 – 24 september

Vandaag hadden Otje en ik dienst bij de antilopen. Het was een beetje een rommelige dag, want we konden Mekay steeds niet vinden en hebben dus vooral klusjes uit eigen initiatief gedaan. Voor tea-time hebben we de waterbakken schoongemaakt & gevuld en de hele antilope alley geveegd. Mekay bleek weg te zijn omdat hij fruit en groente was gaan halen. Na tea-time was Mekay opnieuw spoorloos.. We hebben even gewacht, maar zijn toen maar de planten water gaan geven:p Het was erg grappig, want net toen Mekay aan kwam lopen was ik in gevecht met de waterslang. Helaas verloor ik, waardoor ik een ‘lekkere’ koude douche kreeg.. en Mekay en Otje lachten me gewoon uit! Maar toen Mekay de sprinklerinstallatie in het verblijf van Turk (ik weet niet hoe zijn soort heet..) aan wilde zetten, verloor hij hetzelfde gevecht als ik daarvoor had. Hij had duidelijk niet geleerd van mijn fout en nu was het mijn beurt om hem uit te lachen. En toen hij zich omdraaide kwam ik al helemaal niet meer bij, want het leek net alsof hij in z’n broek gepist had! Otje en ik huilden bijna van het lachen..! Hij had zelf alleen niet door dat hij zo’n vlek in z’n broek had, was het nog grappiger en schattige maakte. Mekay is al 56, maar echt super aardig en altijd vrolijk. Hij lachte gelukkig dus zelf ook hard mee.

Nadat de sprinkler goed aangesloten was, zijn we met z’n 3en takken gaan verzamelen. Oftewel: Mekay klom telkens bizar hoog in een boom (waar de groenste blaadjes zijn), chopte de takken met een gigantisch hakmes en gooide ze vervolgens naar beneden. Met weer wat nieuwe krassen op mijn been hebben we uiteindelijk alle takken verdeeld over de verblijven. Toen we vroegen wat we verder nog konden doen, noemde hij alle klusjes op die we die ochtend al uit ons zelf hadden gedaan. We hoopten stiekem dat we nu klaar zouden zijn, want het was echt ontzettend warm, maar helaas.. we moesten helpen met het kappen van Lantana (dat onkruid). Gelukkig was er in het verblijf al wat schaduw en hadden we wat vrolijke muziek op mijn telefoon aan staan. Om half 5 had ook Mekay er geen zin meer in en mochten we onze welverdiende duik nemen (A)

In de avond hebben we met bet grootste deel van de groep kaartspelletjes gespeeld. De Zweedse dames kenden er een hoop, maar we zijn uiteindelijk bij 1 spelletje blijven hangen :p ruiten 7. We hebben erg gelachen, een hoop mislukte selfies gemaakt en zijn uiteindelijkrond een uur of 10 gaan slapen. Eindelijk weer een keer zonder baby’s J

Dag 13 – 25 september: Matopos!

Jeeej vandaag is ons uitje naar Matopos National park! Samen met de 4 Zweedse dames en Tessa zat ik om kwart over 7 aan het ontbijt. Nicky bracht ons vervolgens naar onze guide voor vandaag: Ian. Toen hij ons tegemoet kwam lopen schoten we allemaal een klein beetje in de lach, want hij had extreem lange benen en droeg een echt ieniemienie broekje!:p Na een korte plaspauze stapten we in onze auto voor vandaag, een echte open safari car^^ Het was ongeveer een uur rijden en we waren alle 6 nog nooit zo blij geweest met onze dikke truien, want man wat was het koud!! Het park was vanaf minuut 1 echt al prachtig om te zien. We reden eerst naar een hoge berg, en zagen toen al de eerste zwijnen. Vanaf dit moment begonnen ook meteen al Ian’s verhalen over het park en de dieren, man wat wist hij veel :o eenmaal aangekomen bij de berg stapten we uit de auto en begon onze klim omhoog.. off wat zwaar, en het was nu al ongeveer 28 graden. Vanaf de top hadden we uitzicht over bijna het hele park. En wauw wat is Afrika toch geweldig mooi! Vanaf de top hadden we een perfect overzicht om de neushoorns te lokaliseren. We hadden erg geluk, want niet zo ver van ons vandaan lag een groep van wel 11 rhino’s te slapen! Na de klim bergafwaarts en een mort ritje naar de neushoorns bleek dat we zelf nog meer geluk hadden : een moeder had zich namelijk samen met haar zoontje bij de groep gevoegd!:)

We liepen allemaal braaf achter Ian aan, terwijl hij ons vertelde over de groep en wat te doen als ze agressief of bang zouden worden. Het was een groep witte neushoorns, welke een stuk minder agressief zijn dan de solitaire zwarte neushoorns, en dat Ian ze goed kende werd al snel duidelijk. Ian is geboren in Zimbabwe en opgegroeid in Matopos. Hij kent alle neushoorns al vanaf de geboorte (of erg jong), waardoor we al snel op nog maar 10 meter afstand van decoder en haar zoontje stonden. Aaah wat was dit spannend, eng en geweldig mooi tegelijk!

We hebben ruim een half uur bij de groep op de grond gezeten terwijl Ian zijn verhalen vervolgde. Het gaat, zoals misschien wel bekend, helemaal niet goed met de neushoorn vanwege de stroperij en ondanks dat de aantallen op sommige plekken weer een beetje toen nemen, is Ian nog steeds bang dat hij later in zijn leven alleen nog maar kan vertellen over hoe geweldig de Rhino’s waren.. Gelukkig doen ze in Matopos een hoop tegen stroperij en ook veel eigen onderzoek, waar ik ruim 20 minuten met hem over heb gepraat. Echt heel interessant.

Nadat iedereen genoeg foto’s had gemaakt zijn we terug gekeerd naar de auto, kregen we een verfrissend drankje en zijn we doorgereden naar de grotten waar prachtige schilderingen te zien zijn. Helaas lag de ingang halverwege een hoge berg, dus moesten we opnieuw klimmen, maar dat was het echt helemaal waard. Ook hier konden we genieten van een prachtig uitzicht en de tekeningen in de grot waren echt schitterend. Ze zijn zo’n 39000 jaar oud, maar waren nog behoorlijk intact. Ian kon ook hier veel verhalen vertellen, want hij heeft zelf met de échte oorspronkelijke inwoners van Southern Africa gewerkt: de bushmen. Ongeveer 45 minuten lang hebben we alle verhalen gehoord over hoe ze leefden, wat hun geloof was, wat de tekeningen betekende en dat het eigenlijk schandalig is dat er nog maar zo weinig Bushmen zijn.. ik kan nu, net als Ian, 6 pagina’s vol schrijven over de bushmen, maar dat zal ik jullie besparen:p mocht je het wel willen weten dan vertel ik je er natuurlijk graag over wanneer ik terug ben J maar dat het een geweldige stam is, daar ben ik helemaal van overtuigd.

Na de opnieuw behoorlijk hevige tocht naar beneden reden we verder nar de plek waar we zouden lunchen. De lunch was echt nog beter dan verwacht, met allemaal heerlijk frisse salades, en met tonnetje ronde buiken reden we verder naar het gamepark. We waren nog geen 2 minuten binnen en zagen al 5 giraffen, hebben even het spoor van 2 zwarte neushoorns gevolgd, namen een korte stop bij een waterplek waar we nijlpaarden konden zien zwemmen en kwamen Daarna op jet spoor van een 2^e groep witte neushoorns. Weer zaten we op zo’n 7 meter afstand van deze prachtige beesten.

Helaas was het inmiddels al bijna 6 uur en moesten we een beetje haasten omdat het park anders dicht zou gaan. Onderweg zagen we nog wat klein wild en een prachtige zonsondergang. Wat wel betekende dat de temperatuur extreem daalde, dus ingepakt in onze truien reden we onder een prachtige sterrenhemel terug naar chipangali. Ik heb echt nog nooit zo veel sterren gezien, amazing!

In de auto heb ik weer een hoop met Ian gepraat over zijn leven, Zimbabwe en de Vic Falls, waar we morgen heen gaan ( =D )

Maar toen we om 8 uur thuis kwamen kon ik alleen nog maar denken aan de heerlijke lasagne die op ons stond te wachten. Ik was echt gesloopt door alle belevenissen van vandaag, dus met een voldaan gevoel van de dag en het eten heb ik mijn bedje opgezocht. Tessa en ik hadden helaas deze nacht weer het baby duty, maar omdat er nu nog maar 1 over is (de zwarte is helaas ook overleden) konden we het in shirts doen. Ik hoefde gelukkig ‘alleen nog maar’ om 8, 2 en 7 uur op, en had Tessa niet eens meer gehoord om 10 uur, want lag al in een diepe coma…

Verhalen over de Victoria falls, komen denk ik morgen, want heb nog 700 foto’s om uit te zoeken haha

week 2, part 1: babys, party and giraffes!

Week 2 – part 1

Dag 8 – 20 september

Oh My, wat was het opeens koud vandaag zeg! Toen om 7 uur de wekker ging was het nog maar 8 graden en iedereen zat verkleumd met dikke vesten bij het ontbijt. De temperatuur is in de loop van de dag opgelopen tot 15 graden, wat op zich best oké klinkt, maar dat betekend wel dat het 20 graden kouder was dan gisteren!! Bovendien moest ik in de ochtend mee om spinazie te halen, in een auto die eerst niet eens startte en geen ramen heeft :s en toen was er ook nog eens geen spinazie meer!.. nadat we teruggereden waren moesten we opnieuw de auto in om dan maar fruit en groente te halen bij hun ‘lokale’ supermarkt, 30 minuten rijden hier vandaan.. rond lunchtijd waren we terug en konden we eindelijk wat thee drinken om onze bevroren handen en hoofd op te warmen. Na lunch was de wind gelukkig gaan liggen en werd het iets warmer. Na baby duty heb ik met mijn groepje de grasshoppers verzameld voor de kameleons en het hek van porky, het zwijn, gemaakt. De meeste palen zijn namelijk verrot of een beetje los gekomen uit de grond omdat hij er tegen aan beukt:p

Verder was de ‘slap’ (slachtplaats) vandaag absoluut geen pretje. Gisteravond werd er namelijk een koe langsgebracht, die tijdens het bevallen is overleden omdat het jong te vast zat:( Vandaag werd de koe in stukken gesneden, en zag je ook nog het kalfje de hele middag liggen. En dat was nog niet eens het ergste, want de lucht die er vandaan kwam was echt het ergste wat ik ooit heb geroken:s

En helaas was de koe niet het enige dode dier. Gister nacht hebben Otje en Chelsea het kleinste witte konijntje moeten reanimeren omdat het amper, en heel zwaar ademde. Vanochtend lag hij/zij helaas tevergeefs dood in z’n hokje :’( En toen ik vanmiddag Dobbie, de dormouse, zijn eten wilde geven, lag ook deze dood in het verblijf.. heel raar want gisteren had Otje hem nog gezien (voor het eerst dat iemand hem daadwerkelijk zag) en z’n etensbakje was leeg. Maar de een z’n dood is de ander z’n brood, dus de mongoose Ziggi had een heerlijk avond maaltje :p
Na een heerlijk warme douche en avondeten heb ik samen met Tessa de over gebleven 2 konijntjes opgehaald, want wij hebben vannacht baby duty L

Dag 9 – 21 september

Pfff wat een nacht zeg.. de konijntjes waren enorm actief en wilden steeds maar niet drinken.. dus na ongeveer 4/5 uur slaap ging voor de 4^e keer die nacht mijn wekker en moest ik opstaan voor het ontbijt. Ik had niet echt honger, maar het was maar goed dat ik wel veel gegeten had, want het beloofde een zware ochtend te worden. Niet alleen was het nog steeds erg koud, Denise en ik moesten ook nog eens het beruchte Lantana omkappen. Lantana is een onkruid dat begint als een klein struikje maar al snel uitgroeit tot een hardnekkig boompje.. Lantana is absoluut niet gewild, omdat de bloemen giftig zijn voor de meeste dieren en het, wanneer het brand, enorm vonkt waardoor het vuur erg snel verspreidt.

Na tea time hebben we alle omgekapte Lantana op de rolly gelegd en het naar de dump gebracht waar het veilig verbrand kan worden. En na de lunch hadden we een vrije middag. Rond een uur of 2 kwam plotseling de zon weer tevoren en nog geen half uur later lag bijna iedereen in z’n bikini rondom het zwembad, want het ging in een uur (!) van 15 naar zeker 28 graden! De rest van de middag hebben we allemaal lekker gerelaxt. Boekje gelezen, dagboekje geschreven en muziek geluisterd, alles onder het genot van een zelfgemaakt ijskoud radler biertje^^
Na het eten (heerlijke spaghetti bolognese) zette het ‘feestje’ zich voort. Ik ben tussendoor even ontsnapt aan de gillende meiden en heb gezellig met Beer geskypt:A Daarna hebben we tot een uurtje of 10 gedanst in de ‘chillhut’. Gelukkig voor mij deze avond geen baby’s, dus ik kon moe van het dansen lekker m’n bedje in :)

Dag 10 – 22 september

Waauw wat heb ik lekker geslapen zeg! Eindelijk niet wakker geworden in de nacht, maar pas wanneer m’n wekker ging J ook was de kou sinds gister middag niet meer teruggekomen, dus alhoewel we in de ochtend nog wel een trui droegen, kon deze rond een uur of 10 al uit. Ondanks dat het onze vrije dag was, moest ik helaas wel baby’s doen.. dus om 8 uur stond ik al het vlees te snijden voor de uilen en de melk op te warmen voor Dina, de blauwe duiker (soort antilope). Rond half 11 kon ik samen met Chelsea en Tessa meerijden met Nicky naar de stad. Hier konden we even rondlopen, wat winkeltjes bekijken en lunchen. Helaas waren we alle 3 niet erg goed in navigeren, en hebben we zeker 50 minuten een beetje verdwaald rondgelopen haha. Hierdoor hebben we echter wel een hoop gezien van de stad (alhoewel dit echt nog maar een minuscuul stukje was van heel Bulawayo) en hebben we zelfs even over de lokale markt gewandeldJ Een half uurtje voordat Nicky ons weer op zou komen halen hadden we eindelijk de plek gevonden waar ze ons zou meeten. Hier hebben we toen war frietjes gehaald als lunch (helaas niet echt lekkere) en hebben we een kijkje genomen in de ‘craftshop’. Dit is een winkel waar je spullen/souvenirs kunt kopen die gemaakt zijn door gehandicapte mensen. Echt een heel leuk winkeltje met prachtige spullen waar ik zeker nog een keer heen wil:A

Toen ik terug kwam kon ik helaas nog niet van het zwembad genieten, want ik moest grasshoppers gaan vangen en opnieuw baby’s doen.. De grasshoppers lieten zich vandaag helaas niet zien, behalve in het hele hoge gras (waar je ze niet kunt vangen..) dus pas na anderhalf uur hadden we de nodige 20 gevangen.. na de baby’s moest ik snel even douchen en toen stond het eten al klaar. Het eten was heerlijk en we sloten opnieuw af met een kampvuur. Dit keer was het alleen echt een meta vuur, omdat er 3kruiwagens met bladeren in de ring waren gelegd XD. Wel perfect om (van een afstandje) marshmallows te maken, dus dat hebben we ook allemaal gedaan. Omdat iedereen nog erg moe was van de avond ervoor, gingen de meeste al om 8uur naar hun hutje. Ik heb toen samen met Tessa gezellig een filmpje gekeken op m’n tablet. We keken Blended, en ik heb echt lange tijd niet zó hard gelachen! We waren beide dan ook super vrolijk na de film en zijn met een goed gevoel van binnen lekker gaan slapen :)

Dag 11 – 23 september

Vanochtend werd ik enorm opgewekt wakker, want had meer dan 10 uur lekker geslapen.Nahet ontbijt werden we ingedeeld in nieuwe groepjes. Dit keer zat ik samen in de groep met Otje, wat ik erg gezellig vind! We begonnen deze week in het Diana Centre, waar we eerst het hok van de duiven+konijnen+cavia’s schoon hebben gemaakt en vervolgens het verblijf van de schapen. Halverwege dat verblijf was het echter tea time, en hadden we een kleine pauze.
Aan het einde van de pauze kwam Nicole naar ons toe dat 1 persoon uit elke geroep mee moest naar de Buffels. Er staan namelijk 10 jonge buffels bij een boerderij die binnenkort naar Chipangali zullen worden overgeplaatst. Hier komen ze dan in het verblijf waar voorheen de neushoorns stonden, en hebben ze genoeg ruimte om op te groeien. Chipamgali brengt nu echter al voer die kant op, omdat de buffels technisch gezien al van hun zijn, alleen het verblijf nog geïnspecteerd & goedgekeurd moet worden.. Met m’n camera en werk handschoenen op zak en factor 50 op m’n gezicht (en de rest) liep ik naar het huis toe om mee te rijden. Wat Nicole echter niet had verteld, maar waar ik in de auto achter kwam, is dat het zo’n 2 uur rijden was! Ik had 1 flesje water mee en na m’n ontbijt alleen een koekje op, en we zouden rond 3 uur pas weer terugkomen. Het was op dat moment pas half 11, dus ik zag mezelf al half verhongeren in de auto...:p Maar oké, niks aan te doen, gewoon maar genieten van de rit dacht ik. Ik zat namelijk achterin de truck, en alhoewel het comfort ver te zoeken was, had ik wel mooi uitzicht en een lekker friswindje:) Ikzat samen met Denise, Mecay (van de antilopen) en een ander personeelslid (die ik niet kende) achterin. Na ongeveer een half uur reden we langs de 2^e politie blokkade, waar we dit keer helaas wel aangehouden werden..De heleauto werd geïnspecteerd en we kregen een boete van 30 dollar, vanwege allemaal kleine dingetjes. De boete moest meteen betaald worden, maar Nicole had geen geld bij zich (alleen net genoeg voor de groente die ze moest halen). We moesten aan de kant van de weg blijven staan terwijl de politie haar rijbewijs had ingenomen en we moeten maar wachten tot iemand ons het geld kon brengen. Het leuke was dat, na 15/20 minuten wachten, de politie inzag dat we echt geen geld bij ons hadden en we een plek bezet hielden waar ze ook 2 anderen hadden kunnen laten parkeren om hun boete te betalen. Dus riepen ze Nicole naar zich toe, ze kreeg haar rijbewijs terug en we konden gaan..:p geweldig die politie hier haha. Het blijft alleen treurig dat ze op deze manier hun macht misbruiken. (Waar ook weer een heel verhaal achter zit maar dat is te lang om op te schrijven;) ) Toen we verder reden naar de buffels werd de omgeving alleen nog maar mooier en mooier (en de weg helaas nog hobbeliger). Om 1 uur waren we dan eindelijk bij de buffels. Ze waren echt super schattig, maar schuilde helaas in een schuurtje voor de zon, waardoor ik geen goede foto’s kon maken. Nadat al het voer was uitgeladen konden we gelukkig onze waterflesjes nog even bijvullen voor we weer aan onze lange reis terug begonnen. We namen dit keer een andere route, en ik zag dingen die ik nooit verwacht had zomaar te zien! De boerderij bleek namelijk niet zomaar een boerderij te zijn, maar een soort mini natuur park waar je ook op een kleine safari kunt! We reden langs 2 groepen antilopen, zagen een paar zebra’s en toen het mooiste van allemaal: 2 giraffen!! Ik kreeg letterlijk kippenvel op mijn armen, zo mooi was het gehele plaatje van de giraffen en deze natuur. Echt weerzinwekkend mooi :O En ook al hebben we daarna nog 3 keer vastgezeten in het zand, deze rit kon voor mij niet meer verpest worden!
Behalve dan misschien dat ik wel echt heeeel erg honger had gekregen, waardoor ook de lunch nog nooit zo goed had gesmaakt haha!

Na de lunch heb ik Otje opgezocht om te kijken hoe het met haar in het Diana Centre ging. Ze vertelde dat ze nog wat kleine takjes had gekregen, maar er daarna eigenlijk niks meer te doen was. Dus dat betekende dat ook ik even van een (soort van) vrij middagje kon genieten en ik eindelijk weer in m’n dagboekje kon schrijven. Na het avondeten is eigenlijk iedereen al vrij snel naar bed gegaan omdat ze moe waren of nog even wilde lezen/schrijven, dus ook ik lag er weer lekker op tijd in. Helaas moesten Tessa en ik vannacht de baby uil doen, en ben ik maar wakker gebleven tot 10, ook om dit hele verhaal te kunnen typen:p Het is nu echter bijna 10uur, dus ik ga stoppen met schrijven en na het voeren ook lekker slapen (tot 2 dan..) Morgen zal ik mijn spannende verhalen op mijn reisblog zetten, samen met de foto’s van de afgelopen dagen. En dan voornamelijk die van vandaag ^^

Oh en donderdag ga ik met de 4 Zweedse dames en Tessa naar Matopos, een natuur/safaripark, waar ik na vandaag nog meer zin in heb gekregen!! En bovendien gaan we vrijdag naar de Victoria Falls, dus dan zullen er nog meer prachtige foto’s en verhalen bij komen!

Maar nu ga ik eerst lekker slapen, dus veel lees plezier en tot de volgende keer maar weer!

hard work, baby time and touring

Dag 4 – 16 september

Vandaag was mijn eerste echte werkdag, maar het was eigenlijk totaal anders dan normaal, dus sorry, over vandaag komt een wat langer verhaal (A). Omdat er in de afgelopen 3 dagen 6 nieuwe mensen bijgekomen zijn, waaronder ik, kregen we eerst de ‘officiële tour’ door het park, met alle ins en outs over het park en de dieren. 3 dingen die ik maar niet uit mijn hoofd krijg:

1) Er waren tot een paar jaar geleden 4 neushoorns in een groot verblijf achter in het park. Toen de crisis zich door een zoveelste hyper inflatie verergerde, hebben een aantal mensen de hekken open geknipt, ingebroken en alle neushoorns doodgeschoten.. voor hun hoorn.. en helaas gebeurd het nog steeds wel eens dat mensen inbreken voor wat ‘gratis’ voedsel..

2) Ik realiseerde me vandaag opnieuw hoe hard de mensen moeten werken om het park in stand te houden. Bijvoorbeeld: een leeuw kost ongeveer 5000 dollar per jaar, en ze hebben alleen al 20 leeuwen! Plus 6 luipaarden en heel veel meer.. daarom is het zo belangrijk dat mensen zich blijven inzetten als vrijwilliger en doneren! Ik heb nu ongeveer 350 euro aan donaties gekregen, waar ik (en de mensen hier vast ook!) erg blij mee ben, dus dankjewel allemaal!:) ze hebben hier enorm veel plannen voor de toekomst, variërend van leuke educatie projecten tot het dringend op moeten knappen van enkele verblijven, en ik zou het geweldig vinden als mijn ingezamelde geld gebruikt kan worden voor het afmaken van projecten die ik hier start! Ik ga dus toch nog een keer reclame maken: bespaar die hamburger of bitterballen en laat die euro écht knallen!

3) Het blijft me verbazen hoeveel ze hier doen voor de dieren, maar ook de bevolking! Alles wordt gerecycled, echt álles: al het papier, groente, fruit, blikjes en glas wordt gescheiden. Het eetbare gaat naar de dieren, en de rest wordt afgeleverd bij scholen of bejaardentehuizen om te knutselen, plantjes in te planten en bijvoorbeeld toelicht houdertjes van te maken. De scholen worden bovendien vaak bezocht om educatieve lessen te geven over de dieren&natuur, waarbij slangen en de jonge diertjes vaak meegenomen worden.

Oke dan nu de rest van de dag: na het voeren en vegen bij de antilopen (mijn deel vandaag) moesten Denise en ik mee om overgebleven ‘fruits en veggies’ op te halen bij de supermarkt/ restaurant en een nieuwe lading kippen te halen bij de kippen boerderij. We hebben in totaal wel 4 uur gereden, maar de rit was echt geweldig mooi! We reden op een extreem hobbelige niet-geasfalteerde weg richting de boerderij, toen we langs een plek kwamen waar mensen een nieuw dorp, letterlijk vanuit de grond, aan het opbouwen waren! Ze maken hun eigen bakstenen, verbouwen hun eigen eten en hebben geen elektriciteit. De hutjes die er stonden herkende ik van foto’s over Afrika op google, maar om ze zo opgebouwd te zien worden, helemaal vanuit het niets, was echt geweldig!

Bij terugkomst was het alweer etenstijd en op dit moment (half 10) lig ik op bed met de 3 konijntjes en de baby uil naast me, omdat ik ‘baby duty’ heb vannacht. Een heel karwij en helse nacht, omdat ik om 10, 2 en 5 uur op moet om ze te voeren.. maar ze zijn het helemaal waard zo schattig dat ze zijn ^^

Dag 5 – 17 september

Vandaag begon de dag extra goed, want Talana had haar bekende en geliefde chocolate pancakes gemaakt^^. Om 8uur begon mijn dienst, ditmaal bij de carnivoren. We hebben vandaag voornamelijk veel hokken schoongemaakt, wat betekende dag alle waterbakken ververst moesten worden en de veertjes van de kippen tussen het stro uitgewist moesten worden (ja echt, veertje voor veertje met de hand…) vervolgens werden de kippen die we gisteren opgehaald hadden aan de dieren gevoerd. Dat was erg leuk en spectaculair om te zien!

Na de lunch bestond de rest van de middag voornamelijk uit het vegen van de paden met de zelfgemaakte bush brooms. Een taak die we eigenlijk elke dag wel hebben.. gelukkig kunnen we buiten het vegen om nog wel genoeg bij de dieren zitten J Rond een uur of 4 heb ik namelijk een uur lang bij Mirra gezeten. Zij is een bruine hyena, best zeldzaam, die hier nu pas 3 maanden verblijft. Een boer belde dat hij haar af zou schieten als Chipangali haar niet op kwam halen, want ze joeg op zijn vee. Door het opjagen is ze erg angstig geworden, daarom zit ze afgezonderd aan de rand van het park. Elke dag moet een van ons haar wat positieve aandacht geven. Hopelijk went ze zo snel genoeg om binnenkort in een leuker/groter verblijf overgeplaatst te worden waar de bezoekers haar ook kunnen aanschouwen.

’s Avonds hebben we heerlijke boboti gegeten, een typisch Afrikaans gerecht (in Nederland echter ook verkrijgbaar als knorr wereldgerecht:p En na ons dagelijkse kampvuur in de avond gingen we allemaal lekker op tijd naar bed, dit keer zonder baby duty.

Dag 6 – 18 september

Vandaag had ik met mijn groepje dienst bij de primaten, én we moesten elke 2uur de baby konijntjes voeren. Veel contact met de apen heb ik echter niet gehad, want de vogel verblijven hadden dringend aandacht nodig. Waterbakken en vijvertjes moesten ververst worden en ook het vegen kon niet ontbreken. Vlak na de lunch kwam er een groepje terug dat spinazie was gaan halen bij een lokale boer. Dit was echter niet een klein beetje spinazie, maar 2 trucks vol! We moesten dus alle handen ineen slaan en met kruiwagens de spinazie uitladen en verspreiden over de verblijven van de onder andere de antilopen, vogels, cavia’s, en alle dieren in de boerderij in het Diana Centre.

Omdat het opnieuw zo’n 37 graden was en iedereen rond liep met rode tomaten hoofdjes, besloot ik met mijn groepje om rond 3 uur frisse duik te nemen in het zwembadje, voor we verder gingen met opnieuw het voeren van de konijntjes en vegen. Dit keer had ik eindelijk mijn camera mee, dus heb foto’s kunnen maken van de baby’s in het huis. Naast de konijntjes zitten er namelijk nog 3 andere baby’s’. Een uil, Oliver, die helaas door een ongeluk nog maar op 1 poot kan staan. Alvin, de eekhoorn, en Pooki het nachtaapje. Vooral Pooki is erg schattig want die komt graag even aan je hangen. Helaas is de reden dat hij zo goed blijft plakken dat hij z’n handjes onder pist, dus ondanks zijn schattigheid is het niet erg fijn haha. Bovendien kruipt hij graag je kleren in op zoek mar donkere plekjes, wat soms niet helemaal de bedoeling is:p
’s Avonds hebben we heerlijk gek gedaan rondom het kampvuur, met old school muziek, waar we lekker bij mee konden blèren. Het maakte niet uit uit welk land iedereen kwam, deze muziek kende iedereen nog wel! Ik heb daarna gezellig geskypt met mijn ouders, waarna het opnieuw baby time was, want vannacht bleef de baby uil (nog zonder naam helaas) bij mij en mijn nut-genootje Tessa logeren^^

Dag 7 – 19 september

Vandaag was een heerlijk rustig dagje, namelijk babydienst-vrij! Team Rhino (elk team krijgt een leuke dieren naam) werd dit keer ingezet in het Diana Centre, waar alle boerderijdieren zitten. Hier moesten we het verblijf van de eenden en ganzen schoonmaken. Oftewel: nog meer vegen en harken :p gelukkig beginnen de bomen hun blaadjes te verliezen en zie je vanaf nu steeds meer resultaat na het vegen, want er zitten nu al 4 blaren op m’n handen.. maar dit keer had ik mijn boxjes meegenomen, 1 in elke kontzak, waar heerlijke Afrikaanse reggae uit klonk^^.
Het was opnieuw erg warm, dus tijdens mijn animal time ben ik bij de steenbokjes in de schaduw gaan zitten om (eindelijk) verder te schrijven in mijn reisdagboekje. Doordat we hier zo vroeg slapen en voornamelijk gezellig met elkaar rondom het kampvuur zitten, kom ik uren tekort om alles op te schrijven. De steenbokken zijn echter nog erg schuw, dus ideaal om gewoon stil bij in het verblijf te zitten, wat te typen en ze af en toe een takje te voeren om ze te laten wennen :)
Na de lunch hebben we het vegen en harken afgemaakt en wel 27 keer met een kruiwagen heen en weer gelopen naar de compost hoop. Rond een uur of 3 waren we klaar, en omdat er bijna niemand meer was vanwege een begrafenis, hebben we daar een klein beetje gebruik van gemaakt en zijn bij het zwembad gaan liggen (A). Tot Nicole (helaas) kwam vertellen dat we opnieuw fruit uit moesten uitladen: meer dan 50 dozen licht bedorven perziken.. toen alles uitgeladen was moesten 2 mensen ze allemaal wassen, en kreeg ik een kapmes in mijn handen geduwd om ze in zo klein mogelijke stukjes te hakken. Maar het blijkt dat ik mijn roeping gevonden heb, want hoe vies het ook klonk en spetterde, ik maakte van de ene lading na de andere een perzik moesje haha

En nu lig ik op bed (kwart over 9 nu zelfs), met in mijn maag een heerlijke hamburger en op mijn gezicht en benen eindelijk een zichtbaar kleurtje van de zon^^