Dag 14 -26 september

Vic falls, Vic falls! Ondanks mijn niet al te beste nacht werd ik toch behoorlijk energiek wakker. In de ochtend heb ik nog even geholpen bij de primaten en had ik baby duty. Helaas alleen, omdat Otje na de Vic falls door reist naar Zambia voor haar volgende project. Na het schoonmaken en opruimen bij de nursery was het tijd om onze tassen te gaan pakken. Vlak voor de lunch heb ik gelukkig nog snel internet kunnen kopen om even met Beer te kunnen skypen, want we hebben vandaag 5 jaar^^ Daarna was het tijd om te vertrekken. Om 14:15 zou de bus vertrekken, maar het blijft Afrika, dus we waren erg blij toen we ongeveer een half uur later echt weg reden:p Het is erg grappig, want het is een christelijke busmaatschappij, dus na een kwartiertje heeft de tour operator voor ons allemaal gebeden, waarna (letterlijk) de halleluja muziek door de bus galmde. De bus was behoorlijk lux want er was airco en we kregen onderweg allemaal een broodje, wat fris en een flesje water. Hadden we bijna voor niks allemaal onze handbagage volgepropt met eten:p

De busrit duurt ongeveer 6 uur, dus had nu eindelijk tijd om weer eens in mijn dagboekjes te schrijven. Bovendien hadden ze na een uur de film Hangover opgezet, wat ik best een rare film vind voor in een christelijke bus, maar het was wel lachen.

In het stadje bij de Vic falls werden we met een taxi opgehaald en zijn via een kort eetpauze bij de pizza/chicken/ice cream Inn naar onze lodge gebracht. We verblijven de komende 3 nachten in de Victoria falls backpackers lodge. Het is echt super schattig aangekleed, met allemaal typisch Afrikaanse beelden en schilderijen. We sliepen in 2 kleine huisjes, wat erg knus was en natuurlijk al gauw leek op een gigantische kledingkast. Ik sliep samen mest Simone, Otje, Tessa, Chelsea en Terry, en de 4 Zweedse dames sliepen met zn 4en in het andere huisje.

Dag 15 – 27 september

Oooh wat mis ik mijn bedje in Chipangali.. Ik voelde de hele nacht de spalken onder mijn dunne matrasje en de kikkers, kippen, krekels en vogels hier maken echt zó ontzettend veel lawaai.. zelfs de leeuwen ‘thuis’ brullen niet zo hard. Maar toen om half 7 de wekker weer ging moet ik er helaas echt uit. Na een plens water in m’n gezicht voelde ik me al wat meer wakker, en kreeg ik steeds meer zin in de safari!
Wewerden opgehaald met een busje en na ongeveer 15 minuten waren we bij het olifanten kamp. Hier kregen we een hoop info over wat we precies gingen doen vandaag en (na dik een half uur wachten omdat de gids autopech had) kwamen onze olifanten aangelopen. Jezus wat zijn die beesten groot zeg, halleluja! De Aziatische olifant in Thailand is echt een baby vergeleken met deze kanjers:p Iedereen stapte via een hoog platform op hun olifanten, behalve Chelsea en ik.. onze olifant (Lundi, 34 jaar) hield niet van het smalle steegje, maar knielde bij een zandvlakte zodat wij op haar rug konden klimmen.

Na nog geen 20 meter zagen we de eerste groep impala’s al rennen en vlak daarna 5 wilde olifanten!! Het was echt een prachtige rit en onze gids bleef maar feitjes vertellen over de olifanten en het park, erg gaaf! De 2^e helft van de rit zagen we nog wat warthogs, kudu’s, busbucks, en een hoop Guinea fowls. Na een klein uur kwamen we weer aan bij het kamp en hadden we nog 20 minuten ‘interaction time’. De olifanten knielde, zodat je op hun ‘schoot’ kon zitten en ze wat voer kon geven. Dit was echt super schattig! Met name vanwege het idee dat je de brokjes in hun neus stopt, die telkens blijft zuigen als een stofzuigertje en ze net daarna pas in hun mond stoppen:p
Daarnagingen we dan eindelijk ontbijten/brunchen. Tijdens de brunch kregen we de film te zien die ze van onze safari rit hadden gemaakt. Echt heel leuk, zeker omdat ze er een Afrikaans nummertjes onder hadden gezet. Op de terugweg zagen we nog wat buffels en baboons, en rond 12 uur waren we weer terug bij onze logde.

Nadat we ons hadden opgefrist en omgekleed zijn we met z’n allen het stadje in gegaan. We dachten dat we wel konden lopen, want het was toch maar 15 minuutjes, maar het was zo abnormaal warm dat we toen al besloten om op de terugweg een taxi te nemen:p Inhet stadje waren erg leuke winkeltjes, maar de prijzen waren hier wel echt 5x zo hoog als in bulawayo. Wat echter niet kon ontbreken is een kettinkje met de nyami nyami, de riviergod.

Toen we terug waren bij de lodge hebben we ons snel opgedoft voor ons tripje van vanavond: de sunset cruise (met onbeperkt drinken^^ haha) Rond een uur of half 5 vertrokken we met de boot, vanaf een prachtige plek op bet water in een superdeluxe resort. Eenmaal op het water was het echt fantastisch! Het uitzicht was prachtig, de drankjes en wat snacks erg lekker en de mensen waren super vrolijk. En na een paar cocktails waren ook wij allemaal erg vrolijk:p
De boot voer op de zambezi rivier, die de grens vormt tussen Zimbabwe en Zambia. Aan de Zambia-kant waren eerst nog een paar kleine eilandjes, waar we al snel 2 wilde olifanten zagen, 5 nijlpaarden, een hele hoop buffels en wat baboons. De combinatie van het prachtige uitzicht, de wilde dieren en gratis cocktails gaf ons een hoop energie, waardoor onze busrit terug bestond uit het zingen van liedjes en het leren van zo veel mogelijk Afrikaanse, Duitse en Zweedse woordjes. (die we natuurlijk de volgende dag allemaal vergeten waren..: p)

Rond 7 uur kwamen we aan bij onze logde, waar een heerlijke BBQ maaltijd op ons stond te wachten^^ We hebben gegeten als gekken en zijn daarna lekker naar bed gegaan. Morgen hebben we een druk programma, met alle adrenaline activiteiten en ons bezoek aan de watervallen (eindelijk!) dus een goeie nachtrust kan ik wel gebruiken.

Dag 16 – 28 september

Vandaag werden we om 9 uur opgepikt voor onze ‘half day adrenaline’ activiteiten, dus hebben om half 9 ontbeten met heerlijke pannenkoeken (die we helaas iets te snel op moesten eten omdat ze niet zo snel 20 pannenkoeken konden bakken:p) Met tas, camera en een nerveus gevoel van binnen stapte ik in het busje dat ons naar de Gorge zou brengen. Otje en Simone zouden hun activiteiten vanaf de brug gaan doen, waar de bungeejump was, maar konden daarvoor nog even met ons mee kijken. Aangekomen bij de gorge werden we verwelkomd door onze gids voor vandaag, die ons alles vertelde over de activiteiten en veiligheidsregels. Toen ik om me heen keek, zag ik 8 nerveuse mensen aandachtig naar de gids staren, inclusief mijzelf:p Na het tekenen van de eigen risico verklaring konden we voor het eerst echt ‘in’ de gorge kijken. OMG wat was het diep en hoog en geweldig mooi! Ik kan het uitzicht niet goed uitleggen, dus daarvoor zult je toch echt de foto even moeten bekijken.
Dehalf day adrenaline hield in dat we 3 sprongen konden doen, met een hoop korting:p De zenuwen begonnen nu toch wel echt te gieren, want de eerste sprong die we zouden doen was de flying fox. Er was een kabel gespannen van onze kant van de gorge naar de overkant, zo’n 200 meter over iets wat vergelijkbaar is met een groot ravijn. Leuk :’) Je kreeg een soort harnas aan, met op de rugzijde de ringen waaraan de touwen en haken werden bevestigd. Het ergste was nog dat je een aanloop moest nemen en vanaf een soort duikplank letterlijk het ravijn in moest springen. Op die plank staande voelde ik de zenuwen door m’n lijf gieren, maar vanaf het moment dat ik met mijn aanloop begon was het alleen maar heel erg vet! Je kreeg letterlijk het gevoel dat je als een vogel door de lucht vloog, iets wat ik altijd al heb willen kunnen beleven!(A) Ik vloog van de ene naar de andere kant van de gorge en werd vervolgens langzaam terug getrokken naar de ‘duikplank’.

De tweede activiteit was de Gorge slide. Alleen Chelsea, Lovisa, Denise en ik hadden het ‘half day’ pakket geboekt, en deze sprong deden Chelsea en ik tandem. Opnieuw was er een kabel van de ene zijde naar de andere zijde van de gorge gespannen, maar nu schuin en naar beneden, dus je ging met een enorme snelheid langs een kabel van 450 meter. Voor deze slide was ik een stuk minder zenuwachtig omdat je gewoon ‘zat’ in je harnas en het uitzicht was echt geweldig mooi! Na een waanzinnige afdaling naar beneden bleven we uiteindelijk halverwege de gorge hangen. De gids kwam vervolgens in een soort stoeltje langzaam naar ons toe (alles filmend) en haakte ons aan zijn stoel vast om ons weer omhoog te trekken. Alle zenuwen waren nu weg en ik heb echt enorm genoten van het prachtige uitzicht zo midden in de gorge.

Oké, dan nu de derde sprong, de ergste van allemaal: de gorge swing. De Gorge swing bestond uit een vrije val van 70 meter naar beneden, waarna je vervolgens nog een paar keer bleef slingeren aan een 95 meter lang koord. Het fijne was dat je niet aan je enkels vast zat zoals bij de bungee jump, maar je moest als nog wel zelf springen.. Lovisa ging eerst, en ik heb nog nooit iemand zo hard horen gillen! Ik had mezelf voorgenomen dat wanneer de gids bij 1 was ik meteen zou springen, omdat ik bang was dat ik anders niet durfde:p dus dat deed ik. Het gevoel van de sprong en de eerste paar meter vrije val was echt terrifying. Mijn lichaam probeerde zo hard mogelijk te gillen, maar omdat mijn hart zo hard bonkte in mijn keel kwam er alleen een hele zware brul uit. Ik schrok van mijn eigen geluid, dat ik hoorde galmen in de gorge, en begon toen hard te lachen. Vanaf dat moment was het alleen nog maar ontzettend gaaf! Ik had het gevoel dat de vrije val nooit meer zou stoppen, maar het duurde maar een paar seconden en toen begon het slingeren heen en weer. Ik schreeuwde nog steeds, maar nu van enthousiasme en alle adrenaline die door mijn lichaam gierde. Dit was het meest enge, maar geweldige gevoeld dat ik ooit gehad heb =D Zelfs toen ik teruggetrokken was en lachend naar de groep terug liep voelde ik mijn benen trillen. Ze lachten me allemaal erg uit om mijn gebrul, maar dat boeide me niet meer, ik had het echt gedaan!

Na alle adrenaline van deze ochtend zijn we met z’n allen naar de ingang van de Victoria falls gebracht. Otje en Simone zouden ons daar meeten, maar omdat we er al wat eerder waren dan afgesproken en iedereen honger had, besloten we eerst wat te eten en drinken. Het restaurant zag er erg luxe uit, maar de service was verschrikkelijk! Blijkbaar heb je hier voorrang als je gereserveerd hebt, ongeacht of je eerder besteld of niet. We hebben ruim een uur op onze drankjes gewacht, die we ook nog eens 1 voor 1 kregen verspreid over een kwartier wachten.. En toen kwamen ze ons ook nog vertellen dat de helft van wat we besteld hadden niet meer op voorraad was.. Tegen de tijd dat we ons bestek kregen zat de groep naast ons al aan hun dessert.. en inderdaad, zij hadden de gerechten die wij wilden.. Het eten was erg goed, maar ik heb echt nog nooit zon chaos gezien in een restaurant.

Toen Otje en simone er waren zijn we met z’n allen richting de watervallen gelopen. Er was een route met meerdere uitkijkpunten en ik heb echt nog nooit zo’n grote waterval gezien! Het is niet de hoogste waterval, en niet de breedste, maar als je kijkt naar beide bij elkaar dan is dit de grootste waterval ter wereld. Het ging maar door en door, en overal ontstonden regenbogen door de vele mist/waterdruppels die er van af kwamen. We hebben ongeveer 2 uur lang rondgelopen en ontzettend veel foto’s gemaakt. En niet eens alleen van de waterval, want het hele gebied er om heen is omgetoverd tot regenwoud. Dit was echt heel raar om te zien, omdat het in de rest van het land zo ontzettend droog is, maar het was prachtig. Bovendien was het 36 graden en was het heerlijk om af en toe een koude regendouche te krijgen. Je was namelijk in een paar seconden echt doorweekt, maar door de hitte ook weer droog in een paar minuten.

Na de falls zijn we terug gegaan naar de logde. Hier hebben we ons omgekleed en opgedoft voor een nieuwe avond. Eerst zijn we naar de zonsondergang gaan kijken bij de safari logde verder op, en daarna doorgelopen naar de boma. Wat een geweldig restaurant is dat zeg! Iedereen die het had over de Boma had het over het lekkere eten en de bijzondere gerechten die ze hebben, zoals krokodil en impala ed., maar het was juist alles eromheen wat het zo speciaal maakte. Voor het eten kregen we allemaal een mooie doek om (dat was de dresscode), heb ik even mee gedanst met de entertainment groep en hebben we een heerlijke cocktail gedronken. Om 7uur ging het diner gedeelte open en eenmaal binnen keken we allemaal onze ogen uit. Het was een grote ronde ruimte vol met tafels en typische Afrikaanse accessoires. We werden hartelijk ontvangen door onze gastheer voor vanavond met traditioneel Afrikaans bier (gadver wat is dat smerig..) en wat kleine snackjes. Daarna konden we meteen kiezen wat we als starter wilden: krokodil, impala, Guinea fowl of vis. Otje en ik hebben onze starters gedeeld, zodat we zowel de krokodil als impala konden proeven. De krokodil smaakte erg zout en een beetje droog, maar het was wel oké. De impala leek een beetje op vockingworst:p

Daarna konden we ons eten uitzoeken van het buffet. Voor 40 dollar kon je namelijk onbeperkt eten. Er was soep, een salade bar, een groot vuur met een gespietst lam, een enorme grilplaat waar ze al het andere vlees voor je neus klaarmaken, een dessert afdeling en last but not least: de chef waar je de mopani worm kon eten. Het is een zwarte worm van ongeveer 6 centimeter en je moet hem voor de ogen van de chef eten. Heb je dit gedaan, dan krijg je een certificaat mee als beloning en bewijs. Ik had nooit gedacht dat ik krokodil of impala zou eten en al helemaal niet een worm. Maar ach, je bent misschien maar eens in Afrika dus ik moest het proberen. De worm was niet zo lekker: heel zout en net een hap heel taai vlees gerold in as.
Aan het einde van de avond had ik krokodil, impala, kudu, warthog en de worm gegeten. De warthog was erg lekker, maar de kudu was echt fantastisch!! Ik heb nog nooit zulk lekker vlees gegeten. Bovendien komen alle dieren gewoon uit het wild of natuur parken, dus biologische kan bijna niet. En dat proef je zeker.

Na het eten kwam het entertainment tevoorschijn. Het was een groep mannen die ontzettend goed op trommels konden spelen. En de ‘leader’ was heel komisch. King Julian (van de film Madagaskar) is op hem gebaseerd, dus dat zegt al genoeg:p Iedereen in de zaal kreeg een jambe trommel, en we moesten na spelen wat hij speelde. Het was echt ontzettend leuk om te doen en ze betrokken de hele zaal erbij, jong en oud. Nadat we zelf muziek hadden gemaakt nam de band net over en moesten wij allemaal dansen! Ontzettend voorschut want je kent het hele Afrikaanse ritme niet, maar het was echt een geweldige ervaring. Dus als je ooit nar de falls gaat: de boma is echt de place to be/eat !

Na deze geweldige avond zijn we terug gereden naar onze logde. Hier zijn we al vrij snel gaan slapen. Het was al half 11 en we moesten om 6 uur op omdat de bus naar bulawayo zo vroeg vertrok.. Bovendien was iedereen echt helemaal gesloopt van alle belevenissen van vandaag, dus dat slapen lukte wel :p

Dag 17 – 29 september

Vandaag was de busrit terug naar bulwayo. We vertrokken al om 7uur, dus jet eerste deel van de rit heb ik voornamelijk geslapen. Bovendien ben ik nog steeds erg misselijk van de malaria tabletten elke ochtend, dus ik hoopte dat de tijd op deze manier snel voorbij ging. Helaas lukte het slapen niet echt.. Er stond opnieuw een film op, maar zonder ondertiteling en het geluid stond te zacht, dus daar had ik ook niks aan.. Halverwege de rit werd het steeds warmer in de bus. Eert dacht ik dat het kwam omdat het buiten gewoon warmer werd, maar toen werd er omgeroepen dat er een gaslekje was en de airco dus niet meer aan kon.. Vies plakkerig en bezweet kwamen we ma 6uur rijden aan in Bulawayo. Na een klein half uurtje werden we opgehaald door Nicole en Nicky. We reden terug via de supermarkt en ATM, en eenmaal aangekomen bij chipangali hebben we onze tassen uitgepakt, wasjes gedaan en zijn na het eten allemaal lekker vroeg ons bed in gedoken. Oh wat ligt dit bed toch heerlijk (A)

en sorry, ik kan mijn blogs gewoon niet korter schrijven.. I'm sorry