Lieveallemaal, hierbij mijn allerlaatste blog van deze awesome tijd die ik hier beleefd heb!

Dag 36 – 18 oktober

Na een heerlijk (rustig) ontbijt met opnieuw french toast (wentelteefjes) konden we aan onze to do lijst beginnen. Allereerst moesten we natuurlijk alle baby’s voeren, waar we nu 2 extra leden bij hebben! De moeder van de tweeling lammetjes die gisteren zijn geboren heeft niet genoeg melk en negeert ze behoorlijk vaak. We moeten ze vanaf nu dus elke 2/3 uur de fles geven, waardoor de nachtdiensten vanaf nu ook weer beginnen.. Gelukkig is het niet zo’n gefriemel als bij de konijntjes en zijn ze echt ontzettend schattig:E Van alle dingen op onze lijst wilden we eerst beginnen met het verschonen van de kooien. Er stonden echter ook een hele hoop kooien die we niet meer gebruikten, dus besloten we het wat groter aan te pakken. Kort samengevat: We hebben alle kooien naar buiten gebracht en schoongemaakt, de opbergt plek die we ontdekten schoongemaakt en weer her ingericht, de hele nursery gedweild en gepoetst een nieuw verblijf voor Kasper de baby uil gemaakt en een nieuw rooster gemaakt voor het voeren van de baby’s. Het zag er erg schoon en opgeruimd uit, dus aan het eind was ik erg trots op mezelf & de groep ^^
Daarna moesten de lammetjes weer gevoerd worden en moesten we een manier bedenken om ze ’s avonds ook gemakkelijk te kunnen voeren. We besloten een kooi in een van onze cabines te zetten en ze daar in de nacht (warm) te houden. Met een warme deken over de kooi, een matras aan de zijkant en een warme kruik onder de handdoek hebben we ze ingestopt voor de nacht. Door deze hele verhuizing was het echter al 5 uur en konden we ons project als nog niet afmaken L We hebben onze spullen toen dus maar een beetje opgeruimd en zijn, met een lekker koud biertje, bij het zwembad gaan liggen:p
Ergens tussen 5 en 6 kwam Nicky ons bezoeken, samen met de nieuwe vrijwilligster. Haar naam is Laura, ze is 34, komt uit Engeland, manchester, en is een dierenarts. Nicky vertelde dat ze mijn nieuwe cabin genootje zou worden, waardoor ik me een beetje schuldig voelde omdat ik natuurlijk bij Terry en Simone zou gaan slapen. Maar aangezien mijn spullen er verder wel allemaal liggen, en het haar niet echt uitmaakte, is ze toch gewoon bij mij in cabin 2 gekomen. Tijdens het eten kwam ik erachter dat Nix en Terry hadden besloten om vanavond al een feestje te houden. Met onze drankjes zijn we van de eettafel naar het kampvuur verplaatst, waar we met muziek op de achtergrond heerlijk gezeten hebben. Ik besloot om 11 uur de lammetjes te gaan voeren, omdat ze hun flesjes nog niet hadden gehad, en dat was een goed excuus om daarna lekker te gaan slapen. Bovendien zijn ze echt zo ontzettend schattig dat ik het eigenlijk wel leuk vond:E

Dag 37 – 19 oktober

Gelukkig, de lammetjes hebben de nacht goed overleefd, dus eindelijk even geen triest nieuws! Het probleem is alleen dat de moeder niet stil blijft staan voor ze, waardoor ze de kans niet hebben om genoeg binnen te krijgen.. Laura kreeg vanochtend haar tour door chipangali dus het was nog steeds ons 4en. Na de baby’s heb ik de materialen die ik gekocht had gemarkeerd met verschillende kleuren verf coor de verschillende afdelingen. Ik moest nog een paar tools na de lunch, dus meteen na het eten ben ik dat gaan doen, zodat ik na baby’s om 1 uur echt even vrij was. Daarna heb ik inderdaad heerlijk bij het zwembad gelegen, beetje gelezen, gezwommen en sudoku’s gespeeld. Om 5 uur kwamen Nicole en Zoe aanlopen met een lammetje in hun armen. Het arme beetje had een buik als een opgezwollen ballon en net was zo hard als steen. Gelukkig is Laura dierenarts, dus zij heeft direct een gaatje geprikt in de buik om het gas te kunnen laten ontsnappen. Helaas heeft het niet geholpen, want alhoewel de hoeveelheid gas in de buik afnam, nam ook zijn hartslag af en al snel verliet zijn laatste adem zijn lichaam.. Ze hebben daarna meteen een autopsie gedaan en het bleek dat een deel van de darm geblokkeerd was, waardoor de melk niet verder kon en verzuurde. Dit produceerde zo veel gas dat de maag als een ballonnetje opgeblazen werd en de longen blokkeerde. We hadden hem dus ook niet meer kunnen redden, want het had de darm al erg beschadigd. Helaas dus alsnog triest nieuws L Terwijl de anderen bij de autopsie waren kijken, vond ik dat ik al wel genoeg dode dieren en ingewanden had gezien en ben samen met Terry bedden naar buitengaan slepen. We gaan vannacht namelijk buiten onder de sterrenhemel slapen!! Om 6 uur moesten alle baby’s weer gevoed worden. Ik ben dit keer naar de lammetjes gegaan met Laura. We hebben eerst geprobeerd om de moeder vast te houden en de lammetjes zo zelf te kunnen laten drinken, en dat ging behoorlijk goed! Na het eten zijn we met z’n allen naar de camp kitchen gegaan om wat te schrijven, muziek te luisteren en foto’s te bekijken ed. Ik zat net lekker in mijn verhaal, dus Simone en Terry zijn nogmaals gaan checken bij de lammetjes. Ze lagen rustig bij hun moeder, wat een erg goed teken is. We besloten om rond 10 uur nog eens te kijken en dan te besluiten of we ze mee naar binnen namen of niet. Hoe meer je ze weghaalt bij hun moeder en laat wennen aan de fles (wat veel makkelijker drinkt) des te lastiger is het om ze erna weer op hun eigen pootjes te krijgen. En dat willen we natuurlijk voorkomen.. Rond half 10 begon het echt goed donker te worden en besloten we dat het tijd was om de bedden verder klaar te maken en de sterren te gaan bekijken. Het was nog best lastig zo in het donker, maar met voldoende zaklampen lukte het wel. Toen we om 10 uur nog eens gingen kijken bij de lammetjes lag de tweeling er lekker warm bij, maar lag er een ander lammetje helemaal alleen in de hoek bij het hek..Laura voelde zijn buik en maakte zich zorgen omdat het erg hard aanvoelde, net als bij net lammetje dat vanmiddag is overleden.. We besloten Zoë, die in het huisje in het Diana Centre slaapt, wakker te maken en om hulp te vragen. Helaas hadden we niet de spullen die Laura nodig had om op dit moment iets te kunnen doen. We besloten hem bij het schaap achter te laten dat vandaag haar lam was verloren, in de hoop dat zij hem misschien zou adopteren en warm houden. Daarna zijn we weer terug naar ons camp gelopen en hebben we genoten van de prachtige sterren hemel. Er waren echt enorm veel sterren en ook een hoop vallende sterren. Dit was echt prachtig om te zien^^ Net toen we wilden gaan slapen hoorde Terry wat ritselende geluiden en bleek er een bush baby over het hek te lopen. Dit maakte de nacht buiten slapen helemaal af J Rond half 11 waren we allemaal erg moe, stopten ons nogmaals met veel dekens in. Het was ten slotte maar maximaal 12 graden, 20 graden koeler dan overdag! Dus met dichte capuchons en vol gesprayd met Deet tegen alle mogelijke insecten zijn we gaan slapen.

Dag 38 – 20 oktober

Wauw. Ik ben nog nooit met zo’n rust opgestaan als vanochtend. De sterrenhemel was vervangen door een steeds warmer wordende zon, die je heel langzaam wakker maakte. Bovendien was er een heerlijk briesje, waardoor je voelde dat je echt buiten sliep. Dit ga ik zeker nog een keer doen! Helaas werd het om kwart over 7 al zo warm dat we langzaam op moesten staan als we niet wilden smelten:p Om 8 uur zijn we bij de lammetjes gaan kijken en hebben we de andere baby’s gevoerd en daarna hebben we heerlijk rustig ontbeten. Rond 9 uur kwam Zoë naar ons toe met 2 melding. De eerste was dat het lammetje waar we ons gisteren zorgen om maakte het helaas niet gehaald had.. rond kwart over 6 hoorde Zoë nog een hard gemekker maar daarna werd het akelig stil. De tweede mededeling was dat we vandaag inderdaad met Nkulu gingen lopen in het gamepark! Om iets voor half 10 liepen we met zn 5en richting zijn verblijf, waar Zoë al bezig was met het sluiten van hekken die echt gesloten moesten blijven:p Ik kreeg een van de go pro’s op mijn hoofd en toen begon de wandeling! Het was echt geweldig. De honden kwamen met ons mee, zodat Nkulu daar mee kon spelen in plaats van met ons. Want hij is nu bijna een jaar en kent z’n eigen krachten nog niet echt:p
We hebben ruim een uur met hem rond het game park gelopen, waar we hilarische filmpjes hebben kunnen maken van hem en de honden. Wanneer hij een beetje oververhit raakte en in de schaduw ging liggen grepen we meteen onze kans om close up foto’s met en van hem te maken. Het was ondertussen al 11 uur geweest, en Ndumiso stond al te wachten om Terry, Simone en Laura naar de stad te brengen. We lieten Zoë en Ryan dus achter met de honden en gingen terug naar ons camp. Ik ging vandaag niet mee naar de stad, want ik had geen zin om weer mijn hele dag heen en weer te rijden in de auto. Bovendien was het enige dat ik nodig had nog wat drankjes, en die konden de andere dames mee nemen J Voor Lovisa gold hetzelfde, dus samen zijn we hier gebleven. We moesten eerst nog wat baby’s voeren, en konden daarna dan eindelijk lekker bij het zwembad liggen. Eigenlijk heb ik dus verder niks anders gedaan dan baby’s en zonnen, maar het was heerlijk om even niks anders te hoeven:A rond half 4 kwamen de andere dames pas terug, waardoor ik echt erg blij was dat ik niet mee was gegaan. Bovendien konden ze nu eindelijk weer helpen met de baby’s, en grasshoppers -.- die waren we helemaal vergeten door onze leuke wandeling vanochtend. Rond 5en waren we klaar met alles en was het tijd voor een lekkere douche. Daarna ben ik maar weer verder gaan schrijven in mijn dagboek. Elke dag gebeurd er zo veel, dat ik daar bijna al mijn vrije tijd in moet stoppen, dus laten we hopen dat het het waard is om het over 10 jaar nog eens terug te lezen:A Omdat de andere dames rond een uur of 5 terug waren gekomen van de Vic falls hoefde ik eindelijk om 6 uur geen baby’s te doen! Na het eten werd het erg frisjes en ben ik lekker op tijd in mijn bedek gaan liggen.

Dag 39 – 21 oktober

Nicole had gisteren aangegeven dat ze verder wilden gaan met hun research in Matopos, en dat de 6 mensen die als eerst zouden vertrekken mee mochten kamperen(ik en de nieuwe Zweedse dames)! Na erg lang wikken en wegen had ik echter eerst besloten dat ik niet mee wilde, omdat ze pas zaterdag terug zouden komen en ik dan geen vrije dag meer had voor foto’s enzo en ik niet tussen alleen maar Zweedse mensen wilde zitten. Toen ik dat vanochtend aan Nicole ging vertellen, bleek het dat alle nieuwe Zweedse dames ook niet wilden, vanwege diverse redenen. Wij hadden voorrang omdat we als eerste zouden vertrekken, maar nu ze niet wilden konden Simone, Gracie, Terry, Lovisa en Laura mee, en besloot ik toch mee te gaan (want dit was een super gezellige groep zo!)
Nadat we wat meer informatie hadden gekregen over wat er precies zou gebeuren zijn we aan het werk gegaan. Mijn nieuwe groepsleden waren Gracie en Ulla, wat erg gezellig was, maar de dag zelf was niet zo heel bijzonder. We moesten 3 grote vijvers schoonmaken, waar ze bij 1 helaas vorige week alle kleine kikkervisjes in gestopt hadden.. Bovendien ging Gracie na tea time naar een school, dus bleven Ulla en ik maar met zn 2en over.. Om 4uur waren we pas klaar, maar gelukkig vertelde David toen dat er verder niks meer gedaan hoefde te worden en waren we klaar voor vandaag! Omdat we morgen al vroeg de landrover in moesten pakken met spullen voor Matopos, zijn we allemaal een beetje op tijd naar onze cabins gegaan om onze tas te pakken en op tijd te gaan slapen.

Dag 40 t/m 42: Matopos!

Jeej vandaag begon ons kamperen tripje naar Matopos! Omdat we echt ontzettend veel gedaan hebben, maar dat te lang is om allemaal op te schrijven zal ik alleen een paar highlights noemen:p

De eerste dag hebben we eerst rustig de tent opgezet bij de boerderij waar we verbleven. Het was echt een prachtige plek en veel luxer kamperen dan ik gewend ben haha. Na een lekkere lunch zijn we met het echte werk begonnen en hebben we de camera traps opgehangen en vlees in de vallen gehangen. Omdat de camera’s van alles wat beweegt in 180° een foto maakt, zijn we vooral veel bezig geweest met het kortwieken van gras (waar we allemaal enorme blaren van kregen..)
Bij 1 van de vallen werden we verrast, omdat er een dier in zat! Helaas geen hyena of luipaard, maar een bush pig. Klinkt niet heel bijzonder, maar het zijn behoorlijk grote beesten en normaal zijn ze alleen actief (en dus zichtbaar) in de nacht. Om hem vrij te laten zijn we allemaal een berg op geklommen om te schuilen, terwijl Nicole op de val klom om hem van bovenaf te openen. Tegen een uur of 6 zijn we terug gereden naar de boerderij waar we een heerlijk braai hadden, met echte zuid Afrikaanse ‘boerewors’ J Daarna hebben we genoten van een prachtige sterrenhemel en het geluid van de jakhalzen (en koeien) in de omgeving. We waren allemaal behoorlijk moe van de dag, omdat het enorm warm was en best hard werken, en moeten bovendien morgen om 5 uur op (!) dus we zijn rond 9 uur lekker onze tent in gekropen.

De tweede dag was enorm spectaculair en indrukwekkend. Tijdens het ontbijt kwam een van de medewerkers van de boerderij naar ons toe dat er brand was uitgebroken, net buiten het land dat bij de boerderij hoort. Omdat deze branden enorm snel kunnen escaleren zijn we een kijkje gaan nemen om te zien hoe erg het was. Ik heb echt nog nooit zo iets verwoestends gezien. Hele stukken land waren zwart, je hoorde de vlammen al van ver knetteren en je kon de hitte van de vlammen voelen. Toen we een stukje verder naar de hoofdweg reden zagen we dat het gebied dat in brand stond echt enorm groot was, en met een razend tempo uit breidde. We hebben dan ook meteen de anderen gewaarschuwd en zijn zelf mee gaan helpen met het doven van het vuur. We volgden de tractor met de watertank en met grote takken met bladeren sloegen we in op de vlammen. We zijn in totaal 4 uur bezig geweest op verschillende plekken, om te zorgen dat het vuur niet dichter bij de boerderij zou komen. De mensen die op buur land woonden hebben ook allemaal geholpen, omdat ze niet willen dat het vuur hun kant op komt en ze hier geen helikopter hebben die even te hulp schiet. Pas rond een uur of 3 was het grootste deel onder controle. Helaas waren er op andere plekken nog steeds grote branden, omdat de vlammen te groot en gevaarlijk waren om te kunnen doven..

Het voordeel was dat één van de buren de 5 sterren lodge ‘Amalinda’ bezit, en omdat wij zo goed geholpen hadden mochten we een frisse duik komen nemen in hun zwembad. We hebben snel onze bikini gehaald en hebben een uurtje heerlijk kunnen genieten bij het zwembad. Ik had wel een erg dubbel gevoel, omdat er net kilometers aan land is platgebrand en we nu een soort vakantie hadden, maar aan de andere kant hadden we het wel allemaal meer dan verdiend. Na de frisse duik zijn we richting een heuvel gereden, om de prachtige sunset te zien.
Opnieuw hadden we een heerlijke braai met kip, salade, watermeloen en een biertje om bij te komen van deze heftige dag.

De volgende ochtend waren de ernstigste branden gelukkig gedoofd en konden we ons onderzoek vervolgen. Net als gisteren werden we nog voor onze eigen wekker wakker gemaakt door het irritante metalen buis-alarm, dat ze gebruiken om alle medewerkers op de boerderij wakker te maken.. Hierdoor waren we vandaag wel echt al vroeg op pad. We zijn eerst een berg op geklommen om te kijken of we een van de signalen van de hyena’s op konden vangen. Helaas vonden we er maar 1, maar deze was wel dicht bij! We zijn weer rond het landgoed gereden om de SD kaarten van de camera’s te verwisselen en de vallen te checken, en tegelijkertijd de hyena proberen te traceren. Rond 12 uur besloten we de auto te parkeren bij de boerderij en te voet te gaan zoeken. Het ä echt ontzettend warm, en ook nog eens op het midden van de dag, dus we waren al snel helemaal oververhit. Gelukkig kwamen we onderweg langs de dam, waar we een frisse duik konden nemen voor we weer verder gingen. Uiteindelijk zijn we het signaal tot hoog op een berg gevolgd, waar we tussen de rotsen verschillende grotjes zagen. Bovendien lag er een hoop hyena poep en zagen we voet en urine sporen. We hebben de hyena niet kunnen vinden, maar dit moest wel zijn slaapplaats zijn. Volgende week, wanneer ze opnieuw terug gaan naar Matopos, gaan ze camera traps op hangen om te kijken of ze wat kunnen zien op de foto’s. Rond 3 uur kwamen we terug bij de boerderij. De lucht werd ondertussen steeds benauwde en donkerder, dus we hebben het zekere voor het onzekere genomen en zijn nu al de tenten gaan afbreken. Daarna zijn we verder gegaan met het verwisselen van SD kaarten en hebben we nog 2 nieuwe vallen opgezet. Rond 6 uur reden we uiteindelijk in de volgepakte landrover terug naar chipangali, waar we na een snelle maaltijd allemaal ons bed zijn ingedoken. Deze paar dagen, met alle indrukken, het klimmen en slashen heeft een hoop energie gevraagd..

Dag 43 + 44 – 25/26 oktober

Nooo, mijn laatste dagen hier zijn nu echt aangebroken. Omdat ik zondag vertrek had ik de zaterdag vrij, om foto’s te maken en mijn tas in te pakken ed. Ik ben ’s ochtends nog wel gewoon met alle anderen opgestaan, maar heb daarna mijn was gedaan en een hoop foto’s gemaakt. Alhoewel het eerst erg mooi weer was, trokken er rond 3 uur enorm grijze wolken over en begon het keihard te stortregenen en te onweren. Gelukkig had ik de foto’s in de ochtend gedaan en moest ik nu alleen mijn tas nog inpakken. Dat kon ik nu dus mooi doen, terwijl de anderen allemaal scholen in de keuken bij ons camp. De dag ging echt ontzettend snel voorbij, en voor ik het wist was het al weer etenstijd. Vanavond zouden we weer een feestje hebben, dat ditmaal groter was omdat niet alleen ik vertrek, maar maandag ook alle Zweedse dames en die donderdag Terry. Het was dus een afscheidsfeest voor 7 mensen! De avond begon met gekke selfies rond het kampvuur, waarna we ons verplaatsten naar ons ‘partyhuis’ waar we dit keer tot laat gefeest hebben (ja echt laat, het was namelijk bijna 2 uur!:p)

De volgende morgen was het dan echt tijd om te gaan. Ik heb nog even geholpen met het voeren van de lammetjes en de laatste foto’s uitgewisseld, maar moest daarna gedag gaan zeggen tegen iedereen.. Ik vind het echt enorm jammer om te gaan, maar ik heb het hier met de matopos trip en het afscheidsfeestje wel goed afgesloten. Bovendien heb ik zo veel leuke mensen ontmoet en gave dingen gedaan dat ik met een 100% voldaan gevoel afscheid kan nemen! En het scheelt erom dat ik niet meteen naar huis ga, maar eerst nog heerlijk ruim 2 weken vakantie heb J
Na het afscheid hebben Steve en Talana me nar het vliegveld gebracht, waar ze tot het allerlaatste moment hebben gewacht om te zorgen dat ik goed door alle douane heen kwam. Alles ging gelukkig goed, en op dit moment zit ik in het vliegtuig deze laatste woorden te typen.

Goodbye Chipangali, goodbye Zimbabwe & Hallo new adventure @ South Africa!!

Ik ga tijdens mijn vakantie geen blog meer bijhouden, omdat het toch wel echt enorm veel tijd kost. Maar ik hoop dat jullie van mijn blogs en foto’s genoten hebben! En nogmaals sorry dat ze toch allemaal zolang zijn geworden (A)

Liefs vanuit Afrikaaa <3